Diagrams - Dorothy

Bookshop Records

Soms is het verhaal achter een album interessanter dan de muziek op het album zelf. "Dorothy" van Diagrams is er misschien wel zo eentje, maar desalniettemin is het nieuwste project van 21ste-eeuwse elektro-folky Sam Genders ook een mooie soundtrack bij de ontluikende zomer

Als Diagrams niet meteen een belletje doet rinkelen, dan ken je Genders wellicht wél als medeoprichter van de experimentele folkband Tunng of van het duo Throws (eind vorig jaar nog in de Botanique). Sam Genders broedde echter allang op een wel heel speciaal project: sinds hij verliefd werd op de gedichten van Dorothy Trogdon - een negentigjarige Amerikaanse - droomde hij ervan die gedichten op muziek te zetten. Via een crowdfunding campagne werd op zevenentwintigduizend pond gehoopt, maar blijkbaar volstond de opgehaalde tienduizend pond toch om een eigen label op poten te zetten (Bookshop Records) en de plaat in te blikken.

Na heel wat e-mailverkeer heen en weer, vloog Genders uit Sheffield naar de andere kant van de planeet, Orcas Island voor de kust van Seattle, om Dorothy te ontmoeten en met zijn dictafoontje een aantal gedichten op te nemen. Een mooi verhaal van hoe muziek en poëzie mensen over generaties en oceanen heen kan samenbrengen. Maar goed, voor een mooi verhaal grijpen we eerder naar onze boekenkast dan naar de platenkast, dus hoe klinkt "Dorothy" nu eigenlijk?

Wanneer Genders tijdens het openingsnummer 'If you have failed and fallen as I have, and long to be forgiven, walk out under the graphite sky' zingt, overvalt een ongewild vrolijk sfeertje je. Alsof Kings Of Convenience of Chantal Acda in je oor aan het fluisteren zijn. De plaat wisselt sobere, introverte folksongs (Everything) af nu eens lichtvoetige indiepop (I Tell Myself), dan weer aan de vroege Belle & Sebastian schatplichtige songs (soms met flirten met overdaad aan arrangementjes). De plaat eindigt zoals hij begon, met het gedicht Under The Graphite Sky, nu niet als popsong vermomt maar eenvoudig gelezen door Dorothy. Geen voer voor de eindejaarslijstjes, maar wel een album dat ons de komende maanden af en toe mag vergezellen op een doelloos, onthaastend moment.