Destroyer - Labyrinthitis

Bella Union

Stil zitten is er voor Canadees Dan Bejar niet onmiddellijk bij, want sinds het ontstaan van zijn groep Destroyer, in de tweede helft van de nineties, presenteert hij al een dertiende aflevering. En het is opnieuw lang geen slechte, verre van.

Destroyer heeft er reeds een bewogen parcours op zitten dat begon bij een soort van indiefolk, zich verder zette langs een boeiende vorm van loungepop tot een meer elektronische benadering die vandaag 'Labyrinthitis' heeft geleid. Hij schreef die plaat in het eerste lockdownjaar en nam ze op in de lente van 2021 met sidekick John Collins, waarbij ze zichzelf de opdracht gaven om de muziek richting dansvloer te duwen. 

Geen wilde pogo dan, maar eerder een beschaafde vorm van discowave die meer dan eens de geest van New Order benadert.  En in plaats van een dienende stem als die van Bernard Sumner is Dan Bejar heel erg aanwezig en daagt hij de luisteraar op zijn eigen excentrieke manier constant uit met bezwerende teksten en dat aparte stemgeluid. 

De samenwerking verliep, omwille van het covidvirus, in complete isolatie, hetgeen soms aan de nummers te horen is (zoals in het bevreemdende titelnummer). Collins werkte vanop Galiano Island en Bejar vanuit Vancouver, waarbij ze constant via de digitale snelweg ideeën op en af lieten botsen. De sfeer is helemaal in lijn met die van eind jaren ’70 en begin jaren ’80. Luister naar Eat The Wine, Drink The Bread of  It Takes A Thief en je voelt een auditieve verwantschap met pakweg The Associates en het al eerder vernoemde New Order. 

Prettig gestoorde danspop met enige wave-ingrediënten is wat je krijgt. Probeer niet een touw vast te knopen aan de teksten van Bejar, maar ga liever mee in de flow en de aparte benadering die de muziek ondersteunt en vaak tot spannende resultaten leidt.  Dit is hoe dan ook een mooie, nieuwe toevoeging aan de al behoorlijk indrukwekkende discografie van Destroyer. Het zou fijn zijn moest de groep hiermee ook een breder publiek kunnen bereiken. Ze verdienen het!