Descendents - Hypercaffium Spazzinate
Epitaph Records
Een nieuwe plaat van Descendents = groot feest in punkrockland! De Amerikaanse succesformatie leeft al een tijdje verspreid over de natie, maar na een dozijn jaar wachten is er dus eindelijk een nieuwe studioplaat. En het resultaat mag er zijn: een typische blend van fun, energie en melodieuze sterkte!
Even kort door de bocht scheren als de veertien (!) éénminutentracks die de vier heren hier meebrengen: ‘Hypercaffium Spazzinate’ biedt Descendents in full shape. Al die korte, compacte songs staan immers niet garant voor wild speedpunkgeraas. In tegendeel. Ook nu mogen weer ronduit gezapige rock-’n-rollritmes meanderen in songs als Victim Of Me die veel muzikale zuurstof hebben en ruimte bieden voor een fijne gitaar-versus-zangharmonie.
Niet dat er niet mag geramd worden. Het erg strakke No Fat Burger is met zijn vierenveertig seconden beukend drumwerk en scherende gitaren een stevige junkfoodaanklacht (“No more fat!”). Was het nu niet diezelfde band die op zijn ‘Fat’-ep luidop I Like Food bejubelde? Ook We Got Defeat schakelt in zijn refrein over op wild punkgeraas, maar in de strofen gaat het tempo merkbaar naar beneden, wat zijn meer bitsige maatschappelijke klacht extra in de verf zet. En dat maakt dat Descendents al jaar en dag niet in de val van de klassieke vierkwartsmaat trappen, maar keer op keer fris muzikaal uit de hoek kunnen komen. Jeugdig, zeg maar.
Die muzikale lach en traan werkt, zeker in combinatie met een stevige portie humor en zelfrelativering (wie na vijfendertig jaar nog puberpunkliedjes maakt, moet dat maar met een zorgeloze glimlach kunnen doen, zoals de absurde titel van dit album aangeeft). En dat is natuurlijk ook typisch Descendents. De heldere chants van frontman Milo Aukerman over alledaagse problematieken zijn uitermate herkenbaar en universeel: (geen) tijd om te diëten, de voor- en nadelen van oud worden of de innerlijke strijd van gaan of blijven staan. Enkel Spineless And Scarlet Red smeert de pijn van een gebroken relatie over drie wat meer complexe minuten uit.
Laten we duidelijk zijn: de beachband uit Californië is voor de ontelbaarste keer opnieuw opgestaan. En ze hebben er verdorie serieus de tijd voor genomen (ziekte, huisje boompjes beestje, terug naar school gaan,… noem maar op). En gelukkig maar. Want dit plaatje is een pure punkrockbom die aantoont waarom Descendents nog steeds aan de top van de piramide staan. ‘Hypercaffium Spazzinate’, ‘Hypercaffuim Spazzinate’, ‘Hypercaffium Spazzinate’,… Tien keer foutloos na elkaar zeggen en dan snel naar de winkel.