Derek Sherinian - Blood Of The Snake
InsideOut Music
Voor diegenen die Derek Sherinian niet kennen even een korte introductie. Deze man was vroeger toetsenist bij Dream Theater. Die referentie zou wel een belletje moeten doen rinkelen. Wel, de man gaat nu ook solo en weet zich moeiteloos te omringen door klassemuzikanten die maar al te graag helpen bouwen aan zijn project. En het laatste schijfje van deze virtuoos heet ‘Blood of the Snake’ en is nu verkrijgbaar.
Over het schitterende muzikantschap van deze man bestaat al lang geen twijfel meer. En het lijstje van namen die meegespeeld hebben op deze schijf is duizelingwekkend. Met Zakk Wylde, Slash, John Petrucci en Yngwie Malmsteen is zowat de halve high society van de gitaarwereld vertegenwoordigd. En dat is meteen één van de grote troeven van ‘Blood of the Snake’. Het gaat hier niet om mensen die gewoon goed zijn in wat ze doen, maar om virtuozen die alles net wat beter kunnen dan de top. De opener Czar Of Steel laat je dan ook meteen grote ogen trekken. De gitaarriff die Petrucci daar neerplant is adembenemend en samen met de keys klinkt het als een goddelijk geheel. En de rest van de band –Franklin, Phillips, Gillis en Tichy- tonen dat zij, ondanks minder naambekendheid, zeker mee kunnen met de groten. Meteen na dit experimentele nummer laat Wylde eens zien dat een stevig hardrocknummer nooit ver weg is, zo bewijst Man With No Name. Dat is niet zomaar wat stevige rock, maar echt wel één van de beste songs die het genre rijk is. Een verrassing dat dit van een “gelegenheidsband” moet komen is het wel, maar met een line-up als deze is alles mogelijk.
En het blijft dan ook niet enkel bij rock! Want een song als Phantom Shuffle is gewoon pure freejazz, maar dan quasi volledig uitgevoerd op keyboard. Een op zijn minst gewaagde zijstap uit het vertrouwde genre van Sherinian, maar ook dit is pure klasse. Verder blijft het cd’tje vooral rockgericht voortbollen, en soms wordt er lichtjes met de metalkant gedweept, maar telkens staan de perfecte technische beheersing, de boeiende structuren en verrassende wendingen centraal. Viking Massacre is nog één van de hoogtepunten –maar eigenlijk telt het schijfje gewoon enkel hoogtepunten- waar Malmsteen in zijn vertrouwde stijl de pannen van het dak komt shredden. En als je denkt dat ‘Blood of the Snake’ daarmee ten einde is krijg je nog één klepper te horen. Het gaat om een eigenzinnige cover van In The Summertime waarop Billy Idol de zang en Slash de gitaar verzorgt. Zelden werd een song zo heruitgevonden, zo extreem gemaakt, zonder de essentie te verliezen. En dat is eigenlijk wat Derek Sherinian op ‘Blood of the Snake’ ruim vijftig minuten doet: extremen opzoeken die de essentie van muziek naar buiten brengen. En terwijl dat gebeurt doet de man ook nog eens een gooi naar de plaat van het jaar. Veel beter zal het nooit worden!