Dear Reader - Day Fever

City Slang

Geen katje om zonder handschoenen aan te pakken, de Zuid Afrikaanse Cherilyn MacNeil. Ook op de vierde plaat van Dear Reader, zet ze haar streelzachte stem verraderlijk in om de ziel te spuien over een boel erg persoonlijke, broze emoties en ervaringen.

Day Fever

Situeer dit trio ergens tussen Tori Amos (zachte stem, piano, verraderlijke teksten) en CocoRosie (mysterie, meerstemmigheid, ritmische eigenwijsheid) in. Met op het eerste gehoor eenvoudige middeltjes als toetsen, trommeltjes en een hobo zorgt Dear Reader voor elf parelende folkliedjes. Maak er in het geval van een bizar nummer als opener Oh, The Sky! gerust iets van als “bezweringsfolk”, dankzij zijn uitnodigende motiefje en haast plechtige samenzang.

Maar dan is er ook dat bewust tegendraadse ritme dat vaak compleet naast de lijnen kleurt of pas in de laatste episode van een lied durft op te duiken. Het had bijvoorbeeld te eenvoudig geweest om “Dance to the drums, to the beat of my heart” in I Know You Can Hear It op een hartslagbeat te zetten. In plaats daarvan krijg je een mysterie van schuifelritmen en fonkelbelletjes.

Zo biedt ‘Day Fever’ een constante van aantrekken en afstoten. Lieflijk en weird. Vertrouwd en wildvreemd. Harmonieus en tegendraads. Of hoe kan je anders met streelzachte stemmetjes “So petty, so pathetic. You scumbags, go to hell.” zingen? Die kwetsbaarheid van de frêle stem van MacNeil. Je zou haar zo in de armen willen sluiten en troosten. Maar vergeet geen handschoenen aan te trekken!

In elk geval werken ze wel in, de droompop en analoge slaapkamerliedjes op dit album. Van een erg sober Wake Him met orgel en zang (en eventjes zelfs hoorn) of een spaarzame pianoballade als Tie Me To The Ground tot een wat meer vol, wederom ritmisch vreemd hinkend Nothing Melodious: de aandacht blijft gescherpt. Het is trouwens producer John Vanderslice (Spoon, The Mountain Goats) die deze drie muzikanten op de knieën dwong door analoge opnametechnieken en songs maar een take of twee te gunnen voor definitieve opname. En dat geeft dit album net die extra spontaniteit en emotie die het nodig had.

7 maart 2017
Johan Giglot