Dean Blunt - Black Metal

Rough Trade

Geen informatie, buiten de songtitels dan; geen naam; geen artwork; niet eens de naam van de artiest; enkel het label: Rough Trade. Maar intrigerend is de muziek van Dean Blunt des te meer.

Black Metal



En al helemaal als je dan te weten komt dat de man de helft vormde van het hiphopduo Hype Williams. Onwetend als we waren voor we die gegevens opzochten, dachten we eerder aan de bastaardbroer van Kurt Wagner, die zijn bloed absoluut tegen de schenen wil schoppen, maar toch de liefde voor hem niet kan wegsteken.

Dat dat met die gootsteenstem te maken heeft zal je ons niet horen ontkennen, maar er is meer. Dat croonen in Molly & Aquafina bijvoorbeeld. Lambchop lijkt vlakbij en toch ook zo ver weg. De muziek wordt minimaal gehouden (niet alleen in dit nummer trouwens). Een gitaar speelt een deuntje en Blunt herhaalt steeds maar weer: “I am worried ‘bout nothing”, ook al heb je niet die indruk en loert het gevaar in een onverwachte hoek, klaar om toe te slaan.

Soms wordt er helemaal niet gezongen, zoals in het eenzame Forever, dat berust op herhaling. Als luisteraar vraag je je af of er überhaupt nog iets komt als de stem van Richardson je toch uit je dagdroom haalt. Maar dan heb je nog ruim tien minuten te gaan met datzelfde ritme, die drummachine en dat elektrische pianoriedeltje. Hier en daar zijn er subtiele accenten. Een luchtig baslijntje, wat effecten. En toch raak je niet verveeld. Je wil enkel maar weten wat er nog volgt: blazers, een saxsolo,…

Het zijn nochtans niet allemaal experimentjes, die Blunt uit zijn mouw schudt. Ook doet hij pogingen – noteer: pogingen – om songs te maken. Opener Lush lijkt je in de plaat te willen zuigen. En ook het daarop volgende 50 Cent heeft iets weg van wat een liedje zou kunnen zijn. Maar er is altijd wel iets waardoor je je ongemakkelijk voelt. Soms is het omdat de track (te) snel wordt stilgelegd, dan weer is het die vreemde voordracht van Blunt.

Maar intrigeren doet deze plaat van voor naar achter. Zonder enige uitzondering. Referenties aan folk, indiepop, elektro en uiteraard hiphop (Hush) zitten in zowat elk nummer. Radiovriendelijk is het nergens. Spannend des te meer. En waar die albumtitel vandaan komt? Net als u hebben wij ook daar het raden naar.

4 december 2014
Patrick Van Gestel