De Staat - O

Caroline

Waar ‘I-CON’ een bijzonder rijk gevulde plaat was, wilde De Staat met ‘O’ een andere richting uit. Meer (adem)ruimte, meer leegte, meer minder eigenlijk.

En dat mocht uit alles blijken. De titel om te beginnen. O of nul of oneindigheid of… wat je er maar van maakt. Ook visueel werd de inkleuring beperkt. Twee kleuren, één symbool, verder niks. En muzikaal werd daarop aangesloten.

Pas op: het is nog steeds De Staat. En dat betekent dat de vibe nog steeds positief is. Ze zijn niet plotseling dépri geworden. Dat zit niet echt in de genen van Torre Florim en de zijnen. Ook al zit er deze keer wel een liedje tussen dat de dood als onderwerp heeft. Maar She’s With Me werd met opzet achteraan de plaat gezet omdat het toch een beetje een stijlbreuk vormt met de rest van de plaat en eerder aanleunt bij de ‘Vintage Versions’-ep, die vooraf werd uitgebracht.

Niet dat er in de andere songs geen serieuze onderwerpen worden aangestipt. Neem nu Time Will Get Us Too. Florim mag dan “Let me be the fool” zingen, het onderwerp is ernstig genoeg om even bij stil te staan. Het is dan ook een universele waarheid, verpakt in een mooi en relatief traag nummer.

Daar staat dan een nummer als het grappige Blues Is Dead tegenover (inclusief de nodige muzikale verwijzingen naar het genre). Trouwens, moest u het zich afvragen: het gaat hier niet zozeer om het muzikale genre, dan wel om de klassieke onderwerpen, die traditioneel in de blues worden aangestipt. En dat wordt dan verpakt in de nodige ironie en humor. Zoals we eigenlijk van deze band gewend zijn.

Maar de oude Staat staat er nog steeds. Dat hoor je aan de opener Peptalk, maar ook aan een nummer als Round, dat dan kaal mag aanvoelen, maar ook lekker opschiet. Fans van het vroegere werk zullen even moeten wennen aan de bocht, die de band heeft gemaakt, maar de vervreemding is in elk geval niet totaal. Het blijft nog steeds De Staat, een prestatie, die toch niet mag onderschat worden.

Als geheel staat ‘O’ dus wel degelijk op stevige fundamenten, die wij best weten te appreciëren. Blijft nog de vraag hoe ze deze toch iets meer ingetogen songs gaan inpassen in de wervelwind, die hun shows steeds weer zijn. Maar als ze nu bewezen hebben dat ze op plaat een scherpe hoek kunnen maken, moet hen dat op het podium ongetwijfeld ook lukken.