De Staat - Bubble Gum
Caroline Records
Een we-weten-het-nog-niet-zo-goed-plaat. Dat was het verdict na de eerste paar keren dat we 'Bubble Gum' van De Staat voorgeschoteld kregen. En nu? Wel...
Laat ons beginnen met wat aanvankelijk het meest stoorde aan deze plaat: zowel Kitty Kitty als (vooral) Mona Lisa leunen op de ritmiek van Witch Doctor. Goed voor een feestje in een concertzaal of op een festival, zonder enige twijfel. Maar of we daar nu blij om moeten zijn of dit over een paar jaar nog gaan appreciëren? Misschien is het wel logisch dat De Staat nummers ent op dat ongelooflijke succes, dat een beetje onverwacht opdoemde. Het publiek dat je muziek voor je schrijft, zeg maar.
Los gezien van de heksendokter, blijft het leuk hossen en bossen op Mona Lisa, maar VDB zei ook dat trop te veel was. En dat ritmische blijft de hele eerste helft van de plaat overheersen. Uit I'm Out Of Your Mind lijkt nog de razernij op te stijgen als mist uit een weiland na een vochtige, zwoele nacht. Maar Pikachu gaat weer verder waar Mona Lisa is gestopt. De bonkige basdrum overheerst hier, gecombineerd met de dubbele zang.
Doe ons maar het simplistisch beginnende Phoenix, dat door McCartney in zijn betere dagen had geschreven kunnen worden: eenvoudig, maar zo verdomd efficiënt. De Staat maakt het zich halverwege helemaal eigen door er een zwaar aangezette synth tegenaan te gooien, terwijl Torre Florim op de achtergrond blijft croonen. Dit is eerder De Staat die we willen horen.
Devo loert om de hoek bij Level Up en ook dat kunnen wij wel smaken. Het deuntje is verslavend en Florim legt er dromende vocals bovenop. Ook dit zit goed. Noteer ook het minimale, vocale einde van wat zeker één van de beste nummers is van de plaat. Datzelfde mechanische Devo-gevoel wordt uitgestraald door I Wrote That Code, maar hier slaat het minder aan dan in Level Up.
Algemeen lijken vooral de synths het voortouw te hebben genomen op 'Bubble Gum'. Niks op tegen, alleen is het misschien allemaal een beetje te veel van het goede. Toegegeven, op den duur wordt het allemaal wat verteerbaarder en de afwisseling die in de zang wordt gestopt (zie Tie Me Down) maakt heel wat goed.
De Staat heeft een boude stap gezet. En hier en daar hebben ook wij al positieve dingen over deze plaat opgevangen. Zelf blijven we het er iets moeilijker mee hebben. Maar dan zijn er nog de optredens, waarmee ze ons naar goede gewoonte zullen wegblazen.