DD Sanchez - StRaNGe
Dancedelicd
Hou je petje vast, beste muziekliefhebber. Want nu zowat alle artiesten gebonden zijn aan lockdown- en shut-uprestricties, broeden ze een kanjer van een creatief ei uit dat 2021 wel eens uit de muzikale voegen zou kunnen doen barsten. Een voorproefje krijg je alvast van Belgische new wavelegende en niet-stilzitter Dirk da Davo. Tussen zijn vele DDDJMX-releases met die andere legende, Jean-Marie Aerts, stoft de Neon Electronics en Neon Judgement peetvader zijn project DD Sanchez nog eens af.
Wat ons betreft is dit trouwens één van de meest bizarre Dirk-projecten, deze samenwerking met de Mexicaanse bassist Sanchez. En dat zet deze mini-lp met de duidelijke titel ‘StRaNGe’ natuurlijk netjes in de verf. De opvolger van langspeler ‘Z’ bevat acht tracks, waarvan weliswaar drie muzikale verhalen en het overige gros eigen remixen en bewerkingen zijn.
Naar aanleiding van het wereldwijd bedreigende c-virus besloot Da Davo naar Mexico te reizen om samen met de bassist in de beach house studio in Punta Mita te kruipen en daar met de befaamde woorden van Jim Morrison vast te stellen hoe de wereld op korte tijd compleet op zijn kop gezet werd: “People are strange, when you’re a stranger”. En het moet gezegd worden: in een zware, slepende jas van donkere tex-mexscapes, pikante peperbeats en een bad van bevreemdende effecten past dit fraaie stukje Doors-bewerking nog wel. Door de voortdurende tegenritmen en opgeheven beats wordt de luisteraar vier minuten lang op het verkeerde been gezet. Beats for bastards. Cool.
Maar ook bij andere songs komt DD Sanchez verrassend uit de hoek. Mogen we een link leggen tussen basic track Where Strangers Pass By met hobbelbeat, vuile, bluesy slidegitaar en heerlijke late night-touch en de sfeer op de helaas veel te miskende Neon Judgement-plaat ‘Blood & Thunder’? Alles komt terug vrienden.
Maar het duo komt pas helemaal verrassend uit de hoek met het zwoele Grow Strange: een slepende mantra met shuffling beats, vervormde stemsamples, huilende coyotes en de waanzinnige sexy baslijn van mister Sanchez. Zonder meer een muzikale kluif voor Tarantino-fans. Muy bien muchachos.
En daar mag het ook stoppen. De langere instrumentale versies of radio edits van de drie bovenstaande tracks bieden weinig meerwaarde. Ook de twee overige liedjes (Shine The Light / Rainbow) hoefden niet. Too easy. Dus laten we die even vergeten. Mits een goede geut tequila en wat zoute nacho’s, zouden we deze ep in de “most remarkable top 5 of 2020” durven zetten. En dat is verdorie een hele eer in dit jaar vol virussen en geïnfecteerde presidenten. Van “goed”, naar “beter”, naar “best” DD Sanchez. We wachten nu op dat “best”.