David Lemaitre - Latitude

Pias Records

Wat doet afstand met een mens? Afstand tussen die mens en zijn geliefde, tussen die mens en zijn familie, de afstand ook tussen willen en niet kunnen. Het zijn de thema’s op David Lemaitres debuut ‘Latitude’. Om dat te weten te komen, plugden we onze oortjes in en verkleinden we zo de afstand tussen ons en de plaat tot het minimum.

Lemaitre zelf is afkomstig uit Bolivia, maar woont en werkt nu al een tiental jaren in Duitsland. De man is dus ervaringsdeskundige als het op afstand aankomt. Geen wonder dat hij dit als thema koos voor zijn eerste plaat.

Vaak is er ook een afstand in de liedjes zelf, een afstand tussen de melodie en de tekst. Soms klinkt een liedje vrolijk, maar is de tekst eerder donker en melancholisch. Dan weer klinkt een nummer donker, maar zit het licht in de tekst.

Openingssong en eerste single Megalomania is er eentje van de eerste soort. Net als Pandora Express. Eerstgenoemde klinkt vrolijk, maar uit de tekst leren we dat Lemaitre vragen stelt bij het oppervlakkige en egogerichte karakter van deze tijd. Het tweede gaat over hoe een koppel de best mogelijke tijd beleeft terwijl het besef knaagt dat de een de ander moet verlaten.

Spirals en de Nick Drake-cover River Man behoren dan weer tot de tweede categorie. Het eerste is gebaseerd op Sylvia Plath die heel haar korte leven worstelde met het streven naar schoonheid en doodging aan het besef dat ze nooit de perfectie zou bereiken.

Dat Lemaitre Boliviaanse roots heeft, hoor je het best in The Incredible Airplane Party waarin een Zuid-Amerikaanse fluit weerklinkt. Deze song is het relaas van een droom die Lemaitre had tijdens een lange vlucht met een vliegtuig. Een behoorlijk spannende en natte droom blijkbaar, want een dikke dame geeft iemand een blowjob terwijl een tijger door het gangpad loopt.

Spannend is ook de frictie tussen de akoestische gitaar, de strijkers en de piano enerzijds en de fijnzinnige elektronica anderzijds. Om alle gesamplede geluiden te vinden, moet je echt aandachtig luisteren. Wie ontdekt de vallende muntjes en de voetstappen?

In het begin is het wat wennen aan de hoge zangstem van Lemaitre, maar eens je dat gewend bent, ontdek je de schoonheid die dit album herbergt. Lemaitre beseft net als Drake en Plath wellicht dat hij de perfectie nooit zal bereiken, maar hij is nuchter genoeg om te beseffen dat falen bij het leven hoort. Hij laat er zich niet door uit het lood slaan en leverde de beste plaat af die op dat moment in hem schuilde.

Laat hem maar lopen langs de straten. Hij komt er wel.