David Gilmour - Rattle That Lock
Columbia Records
Zijn vorige studioplaat ‘On An Island’ dateert al van 2006. Sindsdien was David Gilmour bezig met de opvoeding van de kinderen en natuurlijk ‘The Endless River’. De kwaliteiten die het allerlaatste Floyd-album al kenmerkten, vinden we ook terug op ‘Rattle That Lock’, waarop echtgenote Polly Samson een flink aandeel in de teksten heeft. Ondertussen staat op Gilmours stem en gitaarspel geen houdbaarheidsdatum.
Gewoonlijk dienden de soloalbums om de andere kanten van de Pink Floyd-gitarist te belichten. Maar op ‘Rattle That Lock’ gaat de gezapige Brit voluit voor de omhelzing van de nalatenschap van de legendarische groep. Heel wat gitaarklanken grijpen terug naar klassieke werkstukken als ‘Wish You Were Here’, ‘Animals’ en ‘The Wall’. Het is derhalve een feest van herkenning voor de door de wol geverfde fans.
De langspeler opent met 5 A.M.: Gilmours karakteristieke gitaar komt binnenschuiven op een ingehouden orkestratie. Het uptempo titelnummer met fraaie zang en samenspel is gebaseerd op John Miltons gedicht ‘Paradise Lost’. Samson, die ook al teksten aandroeg voor ‘The Division Bell’ (1994) en ‘On An Island’, publiceerde onlangs de roman ‘The Kindness’. De hoofdfiguur Julian is een academicus die zich met Milton bezighoudt. Milton stelde in ‘Paradise Lost’ de macht van de kerk in vraag en werd een populair auteur in protestantse kringen. Hierop geïnspireerd en beïnvloed door de huidige Occupy-beweging werd Rattle That Lock in Samsons pen een protestlied. Dat blijkt ook uit de officiële video voor het nummer.
A Boat Lies Waiting is een ode aan de in 2008 overleden Rick Wright, die op een boot woonde. In Gilmours muzikale relatie met Wright was de toetsenist onvervangbaar. Ook zonder te communiceren speelden ze muziek die altijd als Pink Floyd klonk. Oorspronkelijk had het vaudeville-jazznummer The Girl in the Yellow Dress eveneens een persoonlijke insteek – toen Samson achttien en eenzaam was kreeg ze in een Londense jazzclub een crush op een saxofonist – maar na een veto van Gilmour werd de vrouwelijke protagonist het meisje met de gele jurk uit een schilderij dat in haar werkkamer hangt.
De overige songs dragen meer het DNA van Gilmours oude band. Het thema van (de onmogelijkheid tot) communicatie kwam al voor op ‘Wish You Were Here’, ‘The Wall’ en het nummer Keep Talking op Division Bell, en klinkt nu door op In Any Tongue. Prachtige, herkenbare uithalen op de Fender Stratocaster sieren de instrumentals Beauty en And Then, en de finale van Today. Zelfs Dancing Right in Front of Me, dat op een sirtaki-ritme gebouwd is, ontkomt niet aan het verleden. Gilmours claim na het verschijnen van ‘The Endless River’ dat het gedaan is met Pink Floyd, klinkt zo toch paradoxaal.
‘Rattle That Lock’ nam Gilmour op met onder meer oude vriend Phil Manzanera, Floyd-bassist Guy Pratt en drummer Steve DiStanislao. In 2016 wordt Gilmour zeventig. Gesteld dat dit zijn zwanenzang in de studio zou zijn, is dit een meer dan waardige afsluiter van de carrière van één van rocks grootste gitaristen.