Daryll-Ann - Spring

Excelsior Recordings

Het zat er altijd in, al was het nooit duidelijk of het er ook echt zou uitkomen. Maar Daryll-Ann is terug.

En niet alleen dat. Er is ook een nieuwe plaat, zowat tien jaar na de allesomvattende box 'Again', waarvoor Daryll-Ann (en dat in de originele line-up) opnieuw uit de schaduw trad. 'Spring' heeft niks te maken met de gelijknamige (Belgische) jeugdserie en gezien het herfstige artwork, twijfelen we zelfs of het iets voorjaarachtigs in zich heeft. Nu, dat hebben deze Hollanders eigenlijk nooit gehad. Het najaar leek altijd beter bij de muziek te passen. En dat is nu ook weer zo.

Er is de onderkoelde stem van Jelle Paulusma en het fijne gitaarwerk van Anne Soldaat, die deze band maakt(e) tot wat het is. Maar vooral: de liedjes zijn zo fijn uitgewerkt en dringen langs je oren zo je hele lichaam binnen dat je ze niet meer kan afschudden. Je moet je niet verwachten aan complexe structuren of andere frivoliteiten. Daryll-Ann doet ook nu weer waar de band zo goed in is: je beklijven met mooie gitaarpopsongs. En dat hoefde echt niet meer te zijn.

Het begint al met de opener. De tracklist wordt ook nu weer (zoals op zowat elke plaat van dit groepje) ingezet met eentje, die je meteen bij de lurven vat. Het lijkt ons bovendien onwaarschijnlijk dat de naam Wilko (ondanks de k) in Tom, Wilko And The Strange Bunch ook niet een klein beetje verwijst naar de Amerikaanse band (dat riedeltje van Soldaat is toch onmiskenbaar Wilco). Trouwens, in The Incrowd zit ook een dubbele solo, die een lijn trekt naar de eerder genoemde band.

Maar voor we onszelf verliezen in vergelijkingen (die Daryll-Ann onrecht zouden aandoen), er zit veel meer in dan gewoon die paar dingetjes, die aan die andere band doen denken. Het titelnummer bijvoorbeeld, waarin Jelle Paulusma zijn melancholische zelf is. Maar een song verder gaat het tempo en de mood de hoogte in met Cosmic Pudding. Ook dat is Daryll-Ann. Meer nog: net dat maakt deze band zo interessant.

We zouden zo nog een tijdje verder kunnen gaan. Through To You kan zo een Daryll-Ann-klassieker worden, er is de het knuffelbeergehalte van I Found A Friend, de countrypastiche die Everything I Knew is, de gedoodverfde volgende single 1984, en ga zo maar door.

Het Hollandse Engels van Coen Paulusma is misschien niet altijd je dat, maar dat stoort nooit echt. En als dat het enige minpunt is op deze plaat, is dit absoluut een topper, die zo mee mag dingen naar de hoogste rangen op het racercircuit van onze aandacht.