Daniel Meade & The Flying Mules - Let Me Off The Bottom

At The Helm Records

De in Glasgow geboren Daniel Meade brengt met 'Let Me Off The Bottom' na twee in eigen beheer uitgegeven albums ('As Good As Bad Can Be' en 'Keep Right Away') eindelijk een officieel album uit. Met zijn mix van hitsige, op Amerikaanse leest geschoeide countryblues, honkytonk en rockabilly met een twist stond de Schot eerder al op het podium met Pokey Lafarge, Willie Watson en Sturgill Simpson. Nu vroeg Diana Jones, die net als The Old Crow Medicine Show meespeelde op zijn laatste album, hem gewoon mee als voorprogramma voor haar Europese tournee. 

Let Me Off The Bottom

Meteen valt op dat de Schot en zijn band vol bruisende energie zitten. Back To Hell heet de opener waarop Meade met ondeugende flair en begeleid door een dolgedraaide piano en stevig gitaarwerk swingt als de beesten. Ideaal om de beentjes bij te strekken. Dat Meade de laatste jaren steeds vaker tourt, ook in duo met gitarist Lloyd Reid, heeft daar ongetwijfeld mee te maken.

Op dit album staan elf nieuwe, door Meade zelf gepende composities, waarop hij zich door zijn Flying Mules laat begeleiden. Opmerkelijk is dat Meade voortbouwt op eerder werk, maar vooral moedig stappen vooruit zet. Aan het begin van het album vind je uptempo swingmateriaal. Naarmate het album vordert, wordt er wat gas teruggenomen; met  de lichtrockende barpiano van het speelse Ghosts And Crocodiles bijvoorbeeld.

Meade was al jong verslaafd aan de hits van The Beatles, maar leerde gaandeweg het oeuvre van Hank Williams, blueslegendes Muddy Waters, Robert Johnson en Jerry Lee Lewis kennen, waarna hij aansluiting vond bij The Old Crow Medicine Show, Justin Townes Earle en Pokey Lafarge. Als Meade niet aan het touren is, zit hij steevast te tokkelen op zijn gitaar of piano en te werken aan nieuw materiaal met nummers over depressie of liefdesverdriet (het door Beatlespop beïnvloede There's A Headstone Where Her Heart Used To Be).

Eén van de hoogtepunten is het wondermooie, intieme He Should've Been Mine dat steevast goed is voor wat traanvocht en waarvan een helende kracht uitgaat. Er is de relativerende titeltrack met Meades smeekbede om in de bodem van de put te blijven zitten. En met Poison Dart, een tune die zowel Hawaii, Elvis als Hank Williams in herinnering brengt, gooit hij alweer recht in de roos.

Toch is er ook hitgevoeliger werk (dansvloervuller Please Louise), al verzoekt Meade je daarna om je dochters thuis te laten om hen voor verder onheil te behoeden (Lock Up Your Daughter). Twee uptempo songs, die gevolgd worden door rustpunt Leave Me To Bleed, een pracht van een duet met Siobhan Wilson.

'Let Me Off The Bottom' is een plaat vol variatie: van country en americana tot silly songs en een handvol tearjerkers. Soms schijnbaar zwaar op de hand, al vinden Meade en zijn Flying Mules toch de ideale toon. En dat maakt dat er een zalige glimlach op je gezicht verschijnt.

18 februari 2017
Philippe De Cleen