Daniel Herskedal - The Roc

Edition Records

Net twee jaar na 'Slow Eastbound Train' en vijf jaar na 'Neck Of The Woods' brengt de Noorse trompettist en tubaspeler Daniel Herskedal het instrumentale 'The Roc' uit. Samen met percussionist Helge Andreas Norbakken en pianist Eyolf Dale maakt Herskedal deel uit van een klein ensemble dat de muzikale inspiraties zowat overal haalt: van folk en jazz tot klassiek en zelfs Arabische muziek. 

The Roc

Op deze plaat zijn vooral Arabische invloeden te horen, die deels opgedaan werden tijdens reizen doorheen Syrië, Libanon en Palestina. Het motief reizen kreeg al op voorganger 'Slow Eastbound Train' een grote rol toebedeeld en ook op dit door Herskedal en Dave Stapleton geproduceerde 'album is dat het geval.

De wat vreemde titel verwijst naar een vogel die een belangrijke rol speelt in de pan-Aziatische mythologie. Ook qua songtitels (het opzwepende Kurd, Bayat, Nahawand To Kurd) is het één en al exotica. Muzikaal gezien valt op dat de groep probleemloos verschillende genres en stijlen (jazz, klassiek, wereld,...) met elkaar vermengt en daaruit een unieke sound distilleert.

Naar het einde toe (o.a. tijdens The Kroderen Line) wordt een berustende sfeer opgeroepen. Maar vooraf is er nog genoeg opwinding, al draait 'The Roc' vooral om het vertrouwen op intuïtie en samenspel met de medemuzikanten. Het is alsof ze samen op muzikale reis trekken en de luisteraar bij die reis betrekken. Als Herskedal schittert - en dat doet hij op dit album - dan is dit mede te danken aan zijn geweldig musicerende collega's.

Eén van de hoogtepunten heet Eternal Sunshine Creates A Desert. Tergend langzaam, maar uiterst trefzeker weet die een gevoelige snaar te raken; een topmoment, zoals  er nog een paar (The Afrit) op dit album te vinden zijn.

Ook is er voldoende afwisseling. Onderling vertrouwen en creatieve vrijheid zorgen ervoor dat het kwintet zich niet gehinderd voelt door wat dan ook. Dat voel je als luisteraar aan. En hoewel de muziek soms overweldigend (Thurayya Railways) kan klinken, wordt er nauwlettend op toegezien dat er voldoende nuance wordt aangebracht.

'The Roc' loont de moeite, zeker voor wie vertrouwd is met het werk van Henri Texier of Dhafer Youssef.  Een aanbevelenswaardige ontdekking.

23 februari 2017
Philippe De Cleen