Damnations Day - A World Awakens

Sensory Records

Damnations Day is een Australisch trio dat prog en powermetal combineert. 'A World Awakens' is intussen hun tweede schijf na 'Invisible, The Dead' uit 2013. En dat gaat er altijd wel in.

A World Awakens

Op die eerste plaat liet de band van broers Mark (zang, gitaar) en Dean (drums) Kennedy al horen dat ze probleemloos stevige riffs, catchy hooks en virtuoos spel weten af te wisselen, al waren er nog wel enkele werkpuntjes. Maar het potentieel was duidelijk aanwezig en met 'A World Awakens', waarvoor ze bassist Luke Vinken hebben ingeruild voor gitarist Jon King, zou de bevestiging daarvan wel eens kunnen komen.

Qua riffwerk en catchiness gaan we met het duo The Witness en Dissecting The Soul alvast prima van start. We wisten al dat Mark een meer dan behoorlijk zanger is en dat lijkt er enkel maar op te beteren. Veel heeft ongetwijfeld ook te maken met het feit dat de thrashy invloeden van op 'Invisible, the Dead' hebben plaatsgemaakt voor een meer proggy geluid.

Het grootste minpunt van die debuutplaat was, samen met de nog niet altijd even sterke songwriting, het feit dat de verschillende leden soms net iets te veel zelf de spotlights opzochten in plaats van de nummers te ondersteunen. Daar is nu niets meer van te merken. Het spierbalgerol maakt plaats voor subtiel meesterschap. De songs zijn stukken beter uitgebalanceerd. Hoogtepunten volgen elkaar in sneltempo op, van de outro van I Pray over het ingetogen, akoestische Into Black, waarbij Mark nog even zijn indrukwekkende bereik laat bewonderen.

Dat leest ongetwijfeld allemaal erg lekker weg. De vraag waar het trio nog naartoe kan in de toekomst dringt zich op. Toch moet er zeker nog progressiemarge zijn, mits wat geƫxperimenteer. Tussen die collectie hele goeie nummers missen wij nog net dat ene, geweldige nummer om het woord topschijf in de mond te nemen. Nu hebben ze toch de liefhebbers van de betere catchy en proggy metal alvast een nieuwe plaat bezorgd, die zeker aantal toeren zal draaien. Zeker niet slecht voor wat nog maar een tweede poging is.

24 april 2017
Nic De Schepper