Damien Jurado & Richard Swift - Other People's Songs: Volume One
Secretly Canadian
Deze twee grootmachten in het americana songwriterlandschap gaan al jaren hand in hand door de stal van label Secretly Canadian; Jurado als songsmid en Swift als producer. Een echte samenwerking kon dus niet uitblijven. En kijk, een 'Volume One' verklapt meteen dat er een vervolg aan deze coverplaat zit aan te komen. Tot zolang doen we het met de opvallende songkeuze en uitstraling van deze.
Niet enkel de liedjes stalen Damien Jurado en Richard Swift met het nodige plezier, ook de titel ‘Other People’s Songs’ - die geen blad voor de mond neemt - werd reeds eerder door Erasure uitgevonden. Waar die laatste echter met een stevige elektropopknipoog richting kitsch wandelt, gaan deze twee songwriters op verkenning in de platenkoffer uit de jaren zestig en zeventig. Daarin zit veel folkmuziek, psychedelica en zelfs wat prille krautrock, zo’n negen liedjes lang. Die hebben de heren naar eigen hand gezet, weliswaar met behoud van het oorspronkelijke gevoel.
En dat laatste is geen geringe prestatie! Want op ‘Other People’s Songs’ waart echt de sfeer van Chubby Checker, John Denver of Fleetwood Mac rond. Oude opnametechnieken, lampversterkers en overstuurde zangcaptatie zorgen voor het vintage sfeertje van een halve eeuw geleden. Een vrolijk fluitwijsje hier, samenzang daar, handgeklap ginder… het plaatje klopt echt.
Op een drafje. Hello Sunshine van het mysterieuze Relatively Clean Rivers verwelkomt de lente met een spel van hoge en lage samenzang, laag ritmische en hoog solerende gitaar en een dartele lentefluit: om elkaar cirkelende vogelmelodieën en een luie, mijmerende zanger. Al even prettig en fijn komt Sincere Replies binnen van de Broadway Theaterproductie ‘Oh! Calcutta!’ (waaraan ondermeer John Lennon meeschreef) in een soort van harmoniefolkjasje met rond elkaar cirkelende gitaren en Art Garfunkel-achtige, in hoge ruis vervormde zang. Maar er zijn zeker ook een paar memorabele, vergeten parels aanwezig. Zo wentelen de Chubby Checker woorden “If the sun stops falling / there’ll be no happiness” zich stevig in het hoofd of mag de alltime-klassieker van Patti Smith Group gitarist Link Cromwell Crazy Like A Fox met een brede glimlach deze plaat uitglijden.
De allergrootste verrassingen zijn echter een vertolking van Sweetness uit de debuutplaat van de progrocklegende Yes, vol sfeer en verwachting met glijdend, psychedelisch snaarwerk en een vocaal hoog opklimmende Damien Jurado. Of wat dan te denken van een transformatie van Kraftwerks Radioactivity!? Dit niet met zelf in elkaar geknutselde klavieren, maar met live pianospel, een hobbelende basriff en melancholieke strijkers die de song een verrassend humane tint geven (ondanks de nogal neurotische zang).
Feit: Jurado en Swift brengen niet enkel een aantal fijne en bijna vergeten liedjes onder de aandacht, ze zorgen nog voor een prettige, creatieve vertolking ook. Door die transformatie brengen ze een boel legendes samen die op het eerste gezicht geheel niet samen lijken te passen. Op naar 'Volume Two', heren!