Daiistar - Good Time

Fuzz

De stad Austin staat bekend als de plek waar jaarlijks veelbelovende artiesten van over de hele wereld volop in de schijnwerper worden gezet, maar ook uit de lokale scene aldaar komt wel eens iets interessants bovendrijven. Zo werden we recent verrast door een paar singles van Daiistar, een band die een soort opgewekte shoegaze maakt die grotendeels in lijn is met moderne indie pop. Debuutalbum 'Good Time' brengt meer van dat.

Daiistar vond de geboorte in het voorjaar van 2020, toen de wereld nagenoeg stilstond en het Texaanse viertal houvast vond in de ontstane nummers en de dromen over een sprankelende toekomst die daaruit voortvloeiden. De overwegend, hoewel niet uitsluitend, positieve toon vindt een weg naar de luisteraar via typische new wave-gitaren, strategisch ingezette synths, een gecontroleerde dosis galm en de haast engelachtige langgerekte zang van Alex Capistran. Beschouw het als een melange van Cocteau Twins en Chvrches.

Bij de aftrap van het album wordt een hoog tempo ingezet, wat de positieve stemming bevordert. Deze snelheid geldt lang niet voor alle tien de nummers, maar komt wel geregeld terug. Om het geluid een iets kruidigere smaak mee te geven worden er toch al gauw subtiel grillige gitaren doorheen gemengd. Maar zeker niet mis te lopen zijn de krachtige melodieën, die met de lange tonen direct in je hoofd kruipen en daar niet meer weg gaan.

Helaas stuiten we met dat laatste ook meteen op een tegenvaller. Over het hele album genomen zijn die melodieën vaak inwisselbaar en blijven ze veelal hangen in dezelfde toonsoort. Wat ontbreekt, is hier en daar een creatieve wending. Het houdt de individuele songs wel sterk, maar een volledige luisterbeurt van het album geeft het gevoel van een teveel aan herhaling. Op zich geen vreemd verschijnsel bij debuutalbums; veel bands hebben een plaat of twee nodig om dit te verbeteren. Jammer is het natuurlijk wel.

Maar niet getreurd, er is nog wel voor de nodige earcandy gezorgd. Zo zijn er onder meer de dreunende gitaareffecten op de achtergrond van Repeater die voor een psychedelische touch zorgen. Een horror-achtige solo in de ritmische track Speed Jesus munt dan weer uit als verrassingselement. En de lange, dromerige outro van Say It To Me mag er ook zijn.

'Good Time' bevestigt de frisheid en lichte spanning die Daiistar ons door middel van de voorproefjes in het vooruitzicht had gesteld. Als ze ook op creatief vlak nog een klein stapje weten te zetten, gaan we nog veel plezier aan deze band beleven.