Cyril - Paralyzed

Progressive Promotion Records

Terwijl Marek Arnold met zijn Seven Steps To The Green Door de polyfone complexiteit van Gentle Giant verkent, houdt de Duitser het melodieuzer in zijn andere project Cyril. Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan, dus heeft ‘Paralyzed’ twee zangers, een mandoline en voldoende hoeken en wendingen om de progliefhebber blij te houden. En ja, er is ook een heuse epic bij.

Cyril verrees uit de as van de poprockband Gabria en koos meteen voor een ambitieuzer opzet: het debuut ‘Gone Through Years’ was gebaseerd op ‘The Time Machine’ van H.G. Wells. Opvallend is dat voor het tweede album de Britse troubadour Guy Manning het merendeel van de teksten levert. Van deze dubbelganger van Ian Anderson verwachten we eerder woudproza met een sociaal-kritische ondertoon.

Maar ‘Paralyzed’ biedt puur melodrama. De teksten vertellen over intermenselijke relaties, maar dan op zijn Hollywoods aangezet. Dat leidt tot enkele krachtige beelden, zoals in Remember Me (‘Earth shakes, fire burns, the wind shrieks through your hair / Rain on the morning mist and madness in the air’). ‘Gone with the Wind’ goes prog. In Faded Snapshot wordt het melodrama in herinneringen gevat, en die zijn niet zomaar betrouwbaar: "Visions contradict our senses / None of them are real anymore / faded in the library of reconstruction". Het verleden als een subjectieve constructie van de geest.    

Festivalorganisatoren, die eens wat toegankelijke prog op hun publiek willen loslaten, mogen Cyril altijd bellen. Speel de titelsong en het korte maar catchy Peal Of Thunder en elke wei komt in beweging. Het zijn trefzekere illustraties van Cyrils handigheid waar het songwriting en arrangeren aangaat. Men is ook niet bang om een zijspoor te nemen, zoals de flamenco in Rainbow, maar toch mondt het uit in typische progrockmodus.  

Wie de lange adem verkiest, kan zich onderdompelen in het mystiek aandoende Secret Place Pt. 1. De invloed van Yes is duidelijk in de vocale harmonieën. Een mooi staaltje mastering bovendien door legendarisch producer Joachim Ehrig (bekend als Eroc van Grobschnitt). Remember Me resulteert in een kamerbrede climax die evengoed op een Seven Steps To The Green Door-plaat kan staan.

De zangpartijen worden gedeeld door Larry B. (Toxic Smile) en Manuel Schmid (Stern Combo Meissen). Het Teutoonse accent is wel hoorbaar, en soms sluipt er een grammaticale fout in de tekst (bijvoorbeeld "an life"), maar dat is detailkritiek; ‘Paralyzed’ is een prima, melodisch progalbum en bewijst nog maar eens dat de "neue deutsche prog" een hausse beleeft.