Cult Of Dom Keller - They Carried The Dead In A U.F.O.
Fuzz Club Records
Psychedelic spaced out rockers & LSD-trippers unite! Moest je toevallig vertrouwd zijn met het stevige underground artistroster van het Britse psychedelic label Fuzz Club, zat je allicht ook te wachten op de vijfde release van spacerockers Cult Of Dom Keller. Na het post-Apocalyptische, enigszins duistere ‘Ascend!’ met die verpletterend zware, luidruchtige postpunksound, gaat ‘They Carried The Dead In A U.F.O.’ weer een meer psychedelische toer op. Wierook aan - geest verruimen - U.F.O.-bril op. Fly away.
De vier psychotische noiseterroristen uit Nottingham vliegen er acht keer op rij tegenaan, eindigend in een niet mis te verstaan Last King Of Hell – bij deze meteen verklapt als het hoogtepunt van deze plaat. Stuiterende industrialbeats, duister gestemde, solerende gitaren en een zinderend orgelspel vormen nog steeds het kloppende hart van deze experimentele, luidruchtige heren. Ook nu voelt dat aan als één overstuurde, lang uitgesponnen jam met de versterkers op elf. Wat in feite best een prestatie is. Want de uitdaging voor de - naar eigen zeggen - “meest experimentele en spannende plaat” was des te groter omdat ditmaal de chemie van samenspelen en jammen werd omgebouwd tot een proces van op afstand partijen inspelen, naar elkaar toesturen en heel het knip-en-plakproces in eigen handen houden.
Van hard naar zacht, schoonheid naar furie, harmonie naar chaos: meer dan ooit zorgt Cult Of Dom Keller voor een cinematische, psychedelische trip met een zware ondergrond. In combinatie met de zwarte kledij, lange haren en donkere zonnenbrillen spreekt de naar hokjes verlangende muziekfan over “gothic psychedelica”. Eerlijk? Dikke zever! Alsof de zwartgallige romantiek van de eerste kan verbonden worden met de verhevenheid van het tweede. Vergeet dus de term “gothic” en onthoud de zwarte gimmick. Feit is wel dat deze plaat ietwat zwaar weegt om te spreken van hemelreikende, bedwelmende muziek. En ook dat Cult Of Dom Keller verdomd spaced out klinkt.
Dat betekent holle laidback zang (of neurotisch scanderende passages), een overdrive van orgel en gitaar, een luidruchtige eindklank die vraagt om je eigen stereo op te blazen en een hardnekkigheid van aanhoudende ritmes en grooves waarvan je hoofd op hol slaat. Maar los van die “muzikale madness”, probeert Cult Of Dom Keller ook effectieve songs te maken. Probeert?! Jawel. In feite moet dit album het hebben van de overdrive sound en minder van de echte liederen. Structuur? Nee. Herhaling? Ja. In het geval van opener Run From The Gullskinna als een soort van satanische sabbatmis met devoot scanderende volgelingen. Of in She Turned Into A Serpent met een soort van tamtamritme, luide halo-zang en demonengalm. Dixit: veel fuzz, wegdraaiende effecten, knalrode versterkers-toestanden en gelaagde wall of sounds waar je vage details en extra’s in moet ontdekken.
Wat natuurlijk werkt, maar niet echt vernieuwend is. Want we moeten ook eerlijk zijn: er zijn al heel wat gelijkaardige new-psychedelic platen gemaakt die wél opgehangen werden aan verslavende riffs of memorabele, spaarzame zangpartijen. Terwijl je nu gewoon wacht tot de lavalamp explodeert. Ach, je bent gewoonweg dik verwend, headshakende mantragoeroe. In feite vereist het veel lef om als tweede song op dit album een scherpe, persitent tikkende, theatraal en neurotisch herhalende track te nemen die je liever kwijt dan rijk bent (maar toch graag wenst uit te horen). Industriële madness, maar dan met traditionele zang en rimboeritmen erbij. Aloha, aloha.
En dat is het wel bij ‘They Carried The Dead In A U.F.O.’: een soort van haat-liefde-verhouding waarbij je zelfs binnen een enkele song helemaal meegezogen wordt, maar even later ook het gevoel krijgt dat deze vier heren je tijd aan het verspelen zijn. Het gekke? Na een volgende luisterbeurt draaien deze momenten zich om. Is dit dan goed of eerder muzikale vervuiling? Als het aan die Last King Of Hell ligt, het eerste. Verdomd sterke afsluiter, heren. En een plaat waarbij we nu eens letterlijk het noorden kwijt zijn. Stikkie, iemand?