Crypt Monarch - The Necronaut
Electric Valley
Spaarzaam, maar met hoge voldoeningsfactor, deze plaat van het Costa Ricaanse gezelschap Crypt Monarch. Met slechts drie tracks blijf je daarom wat op je honger zitten bij deze nieuwkomer in het massieve stonergenre. Maar wat een knallers van songs!
Met twee B-songs die net de tien minuten halen en een eerste track van een kwartier, krijg je immers toch genoeg loodzware, logge stonersongs om als een baksteen op de maag te liggen. Met ronkende, logge gitaarriffs, trage en expliciete dums (hihats) en de enigszins weggetrokken, holle stem van zanger en bassist JC Zuniga blijft de band de eerste minuten in het vaarwater van een band als Killing Joke hangen.
Gelukkig durft Crypt Monarch (prima bandnaam trouwens!) de zwaar in trance headbangende luisteraar echter ook af en toe wakker te schudden met een frisse gitaarsolo met psychedelische sixties-invloeden. In het geval van die kanjer van een opener, Morning Star Through, gaat dat om hoog opklimmend gitaarwerk de laatste drie minuten die het nummer na lange tijd in een nieuwe versnelling laat schieten. Prima move.
Op tweede song Rex Meridionalis missen we wel een beetje meer het oprijzen uit de hellekrocht en blijft dit trio lange tijd steken in de eigen massieve wall of sound, ondanks de zachte openingsminuut. Zanger Zuniga speelt iets meer met de vocoder, wisselt af tussen roepzang en echo en gaat tegen het eind aan zelfs voor een heuse grafzerkstem, maar de sound is hier meer universeel. Lees gerust: monotoon. Het is allicht dit wat de band zelf bedoelt met de omschrijving “nekromantik stoner doom”.
Wie na een klein half uur nog honger heeft om tot het dessert door te koppen, krijgt er nog een blokje beton van tien minuten bij met Aglaophotis. Net als de twee voorgangers doorspekt met abstracte termen en taferelen uit de krochten van de hel. De titel van dit nummer zou slaan op een soort van pioen die de Grieken gebruiken om de goden uit de onderwereld te bereiken. Dit album zou trouwens gaan over een in ongenade gevallen koning die terugkeert uit het dodenrijk om zijn magische vijanden te lijf te gaan. De mooie, middeleeuwse hoes krijg je er gratis bij.
In elk geval houdt Crypt Monarch heel deze langspeler dezelfde ronkende mokersound aan en een constante, expliciete cadans die gebaseerd is op logge riffs en gitaaruithalen. Een spanningsboog die deze drie heren mooi strak weten te houden, maar ook goed auditief invullen om meteen een mooi stonerdoom-statement te maken.