Craven Faults - Erratics & Uncomformities

Leaf

Erratics & Uncomformities

Bizar debuut van het Britse Craven Faults. Het desolate, industriële Yorkshire blijkt een creatieve inspiratiebron voor de analoge synthesizervirtuoos en producer om lange, langzaam evoluerende trancecomposities te creëren uit modulaire sequenties en geloopte klankconstructies. Klinkt misschien complexer dan het is.

De zes tracks op de langspeler van de anonieme Brit bevatten stuk voor stuk een soort van dromerige, traag ritmische basismelodie die eindeloos herhaald wordt en langzaam transformeert. En het zijn die subtiele organische transformaties die tracks als opener Vacca Wall, met een dikke zeventien (!) minuten volharding, net uit de monotonie halen en dat bedwelmende trance-effect veroorzaken. Overigens gelukkig dat dit eerste en langste nummer nog wat opgewekte Italodiscotunes meekrijgt en niet dezelfde loodzware herhalingsfactor als afsluiter Signal Post kent of vijfennegentig procent van de luisteraars had al meteen afgehaakt.

Postindustriële ambient. Zoiets. Waarbij een cadans van een traag brommende bas en twee hoge, zinderende noten keer op keer in herhaling gaat en enkele zachte tics het geheel binden. Negen minuten lang. Of waar een golvend toetsenpatroon net dat iets meer echo krijgt zodat noten meer en meer elkaar lijken op te slikken en in een doezelende waas opgaan. Overigens wel mooi hoe een track als Deipkier ook weer langzaam openbloeit en in trots mag aanzwellen.

Het leuke is dat er in deze hypnotiserende synthesizerconstructies van Craven Faults zowel een bovenliggende rust als een onderhuids ongeduld schuilt. Het onnatuurlijke industriële versus de harmonie en balans van de natuur en spiritualiteit. Donker en licht. Eenheid en veelheid. Kijk eens naar de hoes van deze plaat en dan begrijp je het helemaal. Of om het nog meer door te trekken: deze plaat weet tegelijkertijd te benevelen en te verstikken.

Let vooral goed op: dit is een gevaarlijke plaat. ‘Erratics & Unconformities’ zet je gevangen en kan je helemaal inkapselen. Durf door het gevaar van eenheid en bijna tot vervelens toe volhardende herhaling prikken en je wordt helemaal meegezogen.

4 april 2020
Johan Giglot