Craig David - 22

Independent Release

Toen we te horen kregen dat Craig David een nieuwe plaat zou uitbrengen, waren we vrij enthousiast. Want eerlijk is eerlijk: bij de opstart van zijn carrière had hij een verfrissende sound die erg dansbaar was.

Tweeëntwintig jaar na die doorbraak brengt Craig David een nieuwe plaat uit. Heel toepasselijk doopte hij het nieuwste kind ‘22’. Hij moet waarschijnlijk in de knoop hebben gelegen met zichzelf en een mogelijke nieuwe sound, toen hij aan deze langspeler werkte. De opener van deze plaat, Teardrops, klinkt verdacht veel als twee van zijn grootste hits: Rewind en Fill Me In. Best wel jammer, want we weten dat David veel meer in de mars heeft.

Wat eveneens niet goed is gelukt, zijn de vele samenwerkingen met andere artiesten. In plaats van met een sterk geluid naar buiten te komen, lijken deze songs eerder zwak over te komen en voelt het aan alsof de samenwerkingen vrij stroef zijn verlopen. De nummers klinken alsof die artiesten het maar niet eens werden over de sound, die ze wilden hanteren, waardoor het ofwel klinkt als oud werk van David ofwel eerder als werk van de gastartiesten.

Wanneer we ons doorheen de meeste samenwerkingen hebben geworsteld, komt dan toch een kleine beloning onze richting uit. Vanaf de eerste noten van Gold is duidelijk dat David dan toch nog vernieuwend kan zijn. Meer zelfs, op het resterende deel van de plaat komt hij veel sterker voor de dag dan in de eerste tien nummers. Ook de productie is hier een heel stuk beter te noemen. Het muzikale gevoel zit meer op zijn plaats en de r&b op pakweg Get’s Like Dat en Already Know komt meer tot zijn recht.

Eerlijkheidshalve mogen we niet alle samenwerkingen over dezelfde kam scheren. Die met Carmen Reece brengt een kanjer van een liefdesduet voort. Yes is een volmaakt plaatje, waarin elke noot klopt en de beat alle gevoelige snaren in je lijf raakt. Een meer dan waardige afsluiter van deze "verjaardagsplaat".