Cosmo Sheldrake - The Much Much How How And I

Transgressive

U wilt een plaatje horen dat u dit jaar niet meer vergeet? Dan is Cosmo Sheldrake uw man.

The Much Much How How And I

Kleine Cosmo groeide op in een muzikale familie. Pa Rupert was koster, zijn moeder werkte jaren samen met de Duitse avant-gardecomponist Karlheinz Sockhousen en onderwijst Mongoolse overtoonzang en zijn gootmoeder was pianiste. Need we say more? Toen hij vier was, speelde hij al klassieke piano, op zijn zevende raakte hij in de ban van blues en boogiewoogie en vanaf zijn vijftiende programmeerde hij al drums en beats.Bovendien was zijn pa bioloog en droeg die ook zijn liefde voor de natuur over op zijn zoon. Eén en ander leidde tot composities voor ‘Relax & Dream’, een project dat natuurbeelden aan troostende muziek voor gehospitaliseerde kinderen koppelt.

Nu, op zijn zevenentwintigste, een leeftijd waarop sommigen bezwijken onder de roem, debuteert Cosmo Sheldrake met een album dat zijn gelijke niet kent. De plaat wriemelt en flitst als een school vissen tussen wereldmuziek, Stravinksy, The Beatles, The Kinks en Moondog en bevat ook tal van veldopnames van watergeluiden, tollende muntstukken, fluitende vogels en wat dies meer zij.

Matthew Herbert moest het talent van Sheldrake in de juiste banen leiden. Zijn adelbrieven, verdiend bij Björk, Mica Levi en het London Sinfonietta, hielpen daarbij ongetwijfeld, maar liever liep hij mee op de spartelweggetjes, die Sheldrake uitzette, en creëerden beide heren een wonderlijke, muzikale wereld die zelfs bij Alice nog grote ogen van verbazing zou veroorzaken.

In single Come Along verwijst Sheldrake trouwens naar een gedicht van Lewis Carroll en in één moeite door ook nog eens naar Winnie The Pooh. Die single was dan ook de perfecte introductie tot de speelgoedwinkel van Sheldrake waar de tijd als vaak terugkerend thema een grote rol speelt en waarin Klein Duimpje herhaaldelijk opduikt (zowel in single Wriggle als in Egg And Soldiers).

Een heel gamma aan klassieke instrumenten wordt doorheen de plaat gebruikt op een manier die u nog niet vaak hoorde en wordt soms ook gecombineerd met elektronica. Halverwege de plaat, op Mind Of Rocks, komt ook ene Bunty meezingen en voor Axolotl tovert Sheldrake zelfs ergens een heel koor vandaan. Al die Spielerei houdt de plaat gevarieerd en verrassend tot op het eind, al komt ze soms ook wat overberedeneerd over.

Dit is een plaat voor dromers, romantici die niet vies zijn van wat barok en voor avonturiers die niet bang zijn eens de platgetreden paden te verlaten. Een plaat ook voor fans van Spencer The Rover, al klinkt dit debuut een pak bombastischer dan wat we van Koen Renders gewoon zijn.

Wil je je wel een keertje Alice In Wonderland wanen, trek dan op 27 april naar de AB. De security begeleidt je na afloop van deze wonderlijke trip vast wel veilig naar de uitgang.

26 april 2018
Marc Alenus