Conrad Schnitzler & Pole - Con-Struct
Bureau B
Hoe je achter de schermen kan blijven, hebben zowel Conrad Schnitzler als Stefan Betke ofte Pole goed begrepen. De eerste als krautrocklegende en stichters van ondermeer Tangerine Dream en Kluster, de andere in de scene van obscure, minimale dubtronica met zijn gerenommeerde label ~scape. Als beide heren de muzikale interpretatie van experiment en geestesverruiming laten samensmelten, krijg je iets als Con-Struct.
Deze opmerkelijke plaat is te interpreteren als een soort van lang verhaal, een liveset met aparte fragmenten, maar toch een duidelijke lijn. Ondanks een soms abrupte wijziging van beats in een volgende track, blijven sfeerelementen of achtergrondscapes soms over diverse songs hangen. Dat geeft, zeker bij aanvang, een wat compact effect.
Verder is dit duidelijk dieptemuziek. Dat maakt de kennismaking bij aanvang misschien wat stroef. Metronomisch kloppende, droge beats en diepe baspulsen vormen een eindeloos doordravend, wat neurotisch geheel. Of dat nu om het trage gebonk van de openingstrack gaat of het ontdubbelde twostepritme in opvolger Sieht-Hoch, verwacht een vlakke, emotieloze uitstraling.
Naarmate ‘Con-Struct’ vordert, maken Conrad Schnitzler en Pole de menselijke invloed meer en meer tastbaar. Waar aanvankelijk enkel een laag van ver weggetrokken drones en fragmentarische, verscholen samples enige dynamiek voorzien, vertoont de derde track, Lacht al wat meer karakter. Druppelende beats over flarden van een schurende contrabas, ijle sfeerklanken en een tegendraads inhakende bas vormen een bedwelmend geheel.
Maar het duo bereikt het hoogtepunt in het monsterlijke Drachenbäume Sind Friedliche Wesen: een kleine tien minuten electronic bass music. Diepe dubpulsen, abstract fladderende geluiden en bonkbeats duwen in een tegendraadse sequentie tegen elkaar aan. Een hoofdtollende achtergrondwaas neemt aan intensiteit toe en legt een dikke film over de eigen ritmische wetmatigheid die het nummer hier ontdekt. Metaalklanken, ruis, … misschien kan u zich iets voorstellen bij de term “mijnwerkerstechno”? Eindeloos herhalend en verwarrend, vol suggestie en bewuste verstoring. Maar toch ook hardnekkig en meeslepend. Dan staat de deur open om af te sluiten met een wat minder zwaarwichtige triphop met dromerige scapes die de laatste elf minuten van deze plaat inkleurt.
Het mechanische karakter van ‘Con-Struct’ schikt aanvankelijk zeker af. Zowel krautrocker als dubtronicaproducer zijn heren die spelen met ver weggetrokken, diepe geluiden die om een stevig volume of een goede hoofdtelefoon vragen. Dan komen wonderbaarlijk veel details boven die voor een verrassende ervaring zorgen terwijl de bassen stevig doorbonken en ronken. En nog eens. En nog eens. Straf spul.
Ter info … deze plaat is onderdeel van een drieluik waarin Conrad Schnitzler ook rond de knoppentafel kruipt met Schneider TM en Pyrolator (D.A.F.). Knabbelen maar.