Conan - Evidence Of Immorality
Napalm Records
Conan is boos. En dan kan je maar best schuilen. Want het Britse doom- en sludgemetaltrio weet na vijf studioplaten wel hoe ze de hemel op je hoofd kunnen laten belanden. ‘Evidence Of Immorality’ is brutaal, loodzwaar, luidruchtig en vooral een mokerharde vuist in het aangezicht van al wie zich met de band durft te meten.
Of wat denk je van een openingstrack die je meer dan tien minuten meesleept in een hellekrocht van zwaar ronkende basriffs, trage tribaldrums waarin de floortom een hoofdrol krijgt en overstuurde distortion gitaaraanslagen? Met een veelzeggende titel als A Cleaved Head No Longer Plots (vrij vertaald: met een gespleten kop heb je allicht minder praatjes” – ahum), waarin Conan zich meester toont van evoluerende structuren en plotwendingen. Waarin passages telkens zwaarder lijken dan de vorige en waarin frontman Jon Davis huilt, tiert, schreeuwt en brult.
De Liverpudlians zijn stevig op dreef en proberen zichzelf zes tracks op rij te overtreffen. Vaak en naar goede gewoonte loodzwaar en in een massief ronkende wall of sound, maar soms ook net dat tikkeltje sneller en energieker – bijna op het punky af. En dat geeft deze songs een fijne twist. Voor zover je de oorlogsteksten en -kreten in het van voor- en nazang voorziene Levitation Hoax als leuk kan beschouwen dan. Een zeldzame keer klokt het drietal hier zelfs af op een nummer van drie minuten, een uitschietertje dat al snel op een massieve muur van driedubbele duur stoot waarin de band oproept om de zwaarden aan te scherpen en ten strijde te trekken.
Feit is wel dat drummer en producer Chris Fielding zich weer aardig van die taak weet te kwijten. Los van de specialiteit om een solide, breed ronkend stereogeluid over dit album uit te smeren, word je verwend met digitale foefjes en effectjes. In combinatie met de holle, teruggetrokken stem van Davis, die soms wel ietwat Prong-achtig lijkt, geeft dat een ontzettend rijke en volle sound.
En dat is meer dan welkom, want dit is toch een stevig te verteren plaat. Eén die de liefhebbers van dit loodzware metalgenre zonder twijfel met plezier zullen omarmen. En waarbij de fans graag zullen vaststellen dat in de bijna vijftien minuten durende, theatrale en fatalistische afsluiter Grief Sequence morbide synths een dodenmars spelen. Als tegen dan de trommelvliezen of luidsprekermembranen nog niet gescheurd zijn. Live data staan nog niet aangekondigd, maar hou gerust website www.hailconan.com in de gaten. En ook dat zegt voldoende.