Comité Hypnotisé - Dubs Pour Oh La La

News

Millionaire-goeroe Tim Vanhamel die een dubplaat maakt!?! In dezelfde maand dat Miley Cyrus besluit om samen met Elton John Metallica te coveren!!??!! Corona heeft de wereld op zijn kop gezet, zoveel is zeker. Gelukkig mogen we deze plaat naar Vanhamelse gewoonte ook met een dikke korrel humor nemen, al kan je de muzikale kwaliteit ervan zeker niet met een oppervlakkige glimlach wegwerken.

We gaan iets bekennen: dit is de allereerste keer in honderden recensies dat we besloten om een publi-klare plaatbespreking te schrappen. De reden? Dit is het meest bizarre, onverwachte, gekke en op een verkeerd Antwerps spoor zettende digi-album dat we sinds lang in de koptelefoon mochten laten rijpen. De reden? De eerste keer vonden we Tim VH's creaties ietwat flauw. De tweede keer nogal vreemd. De derde keer spannend. De vierde keer werd het tijd voor vijf, zes, zeven, acht en alle verslavende momenten nadien. U raadt het: dit is echt goed spul.

Laten we even teruggaan naar de basis van D… U… B… . Dub is ontstaan als instrumentale B-kant van een reggaesingle halfweg vorige eeuw. Dit om zowel kosten te sparen als om mc’s en toasters een platform te geven. Later ontstonden heuse dubproducers en werd het een genre op zich. Als je vanuit die invalshoek vertrekt, kom je er alvast niet. 0-1.

Ben je nog mee? Dan geven we nu even het echte spul. Tims Comité Hypnotisé geeft je tien avontuurlijke drum-, bas- en samplecreaties die niet gek veel binding hebben met Jamaicaanse vibes. Geen dubby baslijnen of eindeloze echo’s. Dit is dub met de “D” van “vernieuwing”. En nu weet je nog niets natuurlijk.

Je krijgt abstracte en attractieve creaties met wonderbaarlijke grooves of ritmen. “Abstract” gelukkig niet als “angstvallig” of “akelig”, maar weet dat opener Neptune uitsluitend met een rammelend Afrikaans percussieritme en een boel vreemde samplegeluiden (van koeien tot bellen) aan de slag gaat. Verder op deze plaat zwerft de artiest tussen mysterieus hobbelende en druppelende triphop of idm-elektronica, etnische funk tot zelfs een soort van slow techno. Om er maar wat etiketjes op te kleven dan.

In elk geval werkt het wonderwel. Vergeet even wie er achter dit project schuilt en durf open te staan voor dit prettig digitaal experiment waarin diep, echo, bas en bedwelmend constanten zijn. En soms zijn er nog wel een paar reggae-knipoogjes. Zo is Booka Bounce opgebouwd rond een sample van oude, krakerige rootsdrums (en schelle hihats), maar de chaotische hobbeltrack moet het ook stellen met gierende, mechanische scapes. Geschift of geniaal?

Verder zijn de songs van ‘Dubs Pour Oh La La’ ook vrij minimaal in elkaar gezet. De “less is more”-formule, die Vanhamel, … eeuh C.H. ontleende aan dubproducers, kent bij luid volume een aantal fijne verrassingen met afsluiter O As In Rope misschien wel het hoogtepunt. Wat eerst lijkt op een negen minuten lange Aziatische rijsttafel van kronkelend marimba- en gamelangspel, krijgt via subtiel onderliggende digitale klankpulsen een heerlijk psychotisch ambienttrekje.

Dit is een album voor wie vernieuwing binnen het vrij enge dubgenre kan appreciëren. De inhoud van deze plaat heeft zo’n acht jaar mogen rijpen. Het resultaat is een grand cru die je gerust een tijdje mag laten chambreren. Of in Comité Hypnotisé-bewoordingen: “A fata morgana of brain-melting future”. Eeuh…?