Com Truise - Persuasion System

Ghostly International

Persuasion System

Een vierde plaat van de favoriete Amerikaanse synthwavecomponist. Benieuwd waar de fictieve ruimtereiziger de luisteraars ditmaal weer mee naartoe sleurt? (Want u had natuurlijk de link met de avontuurlijke Hollywoodacteur ook al begrepen.) Seth Haley ofte Com Truise heeft zich voor ‘Persuasion System’ opnieuw geïnspireerd op exotische discoklanken en een onmisbare eightiessound, maar klinkt ook een stuk meer duister en psychedelisch dan de voorgangers.

De artiest titelt dit plaatje zelf af als “mini-album”: met zijn negen tracks goed voor een half uurtje analoge synthesizergekte. Typisch voor Com Truise is het spelen met wankele noten, waarvan je bijna duizelig wordt. Dat is tegelijkertijd de reden waarom velen toch afhaken. Gelukkig stelt de Amerikaan daar flikkerende cosmic disco of breakbeats tegenover. In het geval van de titeltrack heerlijk langzaam en expliciet: een marcherende, buitenaardse glam- en glitter rond een thema van vier pianonoten. Of daar mogen evengoed traag stampende drum’n’bass-ritmen of hiphopbeats bij, zoals in een sterk Ultrafiche Of You, dat door een dromerige, melancholische track zonder ritmes wordt ingeleid.

Het is vooral ook de overgang tussen verschillende verhalen - mooi en naadloos - die van ‘Persuasion System’ echt een leuk geheel maakt: een reis vol bijzondere avonturen. Nooit complex en altijd met knipogen naar zowel het verleden (die eightiessynthsound) als de toekomst (die extraterrestrial effectjes van ruimtereiziger Com Truise). Soms heerlijk lichtvoetig, maar in het geval van Kontex met de zwaar stuwende baspulsen of het hard funky Existance Schematic ook nogal ernstig. En dan durven grooves of beats het al eens overnemen van feitelijke melodie, wat het allemaal ook wat moeilijker en meer rechtlijnig maakt.

Het blijft dus een beetje een evenwichtsoefening, deze vierde plaat. Bij momenten grijpt Com Truise de aanhoorders echt bij het nekvel. Maar tegelijkertijd durft hij ook de grip vervaarlijk te lossen, getuige de doezelig golvende ambient met weinig verhalende basgitaar in de korte afsluiter Departure. De achterliggende psychologie van een wereld die zo voortdurend in beweging en verandering is, dat hij zichzelf altijd voorbijsteekt, komt dan ook niet helemaal uit de verf.

De emotionele ondertoon van deze lp is zonder enige twijfel ernstig, soms bijna belerend en pessimistisch (zonder dat dit ooit uitgesproken wordt trouwens). Tegelijkertijd krijg je die typische synthesizersound die in het verlengde ligt van de vorige platen. Wat als eindresultaat toch een interessant nieuw hoofdstuk in het groeiend repertoire van de producer geeft. Love it or leave it.

6 juli 2019
Johan Giglot