Com Truise - Iteration

Ghostly International

Fun of pulp? Synthdisco, cosmic house, … het zijn van die genres waar je voor moet open staan. In het geval van de New Yorker Com Truise betekent dat zin hebben in een dikke kluif jarentachtigsynthesizers en door het leven gaan met een brede glimlach. Want waar haal je anders zo’n artiestennaam vandaan?

Zes jaar is het alweer geleden, dat Seth Haley ofte Com Truise de wereld herinnerde aan de kitsch en weelde uit de jaren tachtig met zijn inspirerend debuut vol “foute tunes”. Ook op de tweede echte langspeler is het weer volop raak. Een dozijn downtempo songs met droge, trage elektrobeats en een weelde van synthesizertunes – van space tot funky en disco – knipogen naar Miami Vice versus Magnum-taferelen.

U moet spontaan overgeven? Nee hoor, het hippe label Ghostly International weet goed genoeg waarom ze deze producer naar voor schuiven. ‘Iteration’ bulkt immers niet enkel van de hippe tunes, retro vibes en vrolijke thema’s, van de zingende drumpads en strakke handclaps, het is vooral de unieke opbouw die het hem telkens doet. Com Truise weet zijn “mid-fi synth-wave, slow-motion funk” ('s mans eigen woorden) keurig samen te stellen door zorgvuldig de nodige eightiestunes in elkaar te schuiven; laag over laag, met oor voor detail. Waar futurisme en retro elkaar ontmoeten, zonder over elkaar te buitelen. En zo sluipt de man zonder dat het echt opvalt, de wereld van vandaag binnen waar detail en afwerking een absolute must geworden zijn.

Diepe, droge beats, een warme baslijn, maar vooral die emo-synthesizers doen het hem: van trots tot melancholisch, van weemoedig tot sprankelend. De afwezigheid van zang is bij deze een absolute meerwaarde. Het is dan ook een hele uitdaging om niet geraakt te worden door deze tracks of om niet spontaan te glimlachen en terug te denken aan je favoriete VHS-filmcassette.

Over de hele lijn geslaagd dan? Nee, na een track of zes heb je het spelletje wel door. Geen kat die twaalf keer op rij geprikkeld blijft door dit retrovirus. Verder mag je de volgorde gerust ook door elkaar haspelen. Zowat elke song is inwisselbaar met zijn voorganger of opvolger (het iets te minimale, wat psychedelische Ternary buiten beschouwing gelaten). Dus de kans om te blijven kleven is hier wel beperkt; wat trouwens helemaal niet erg is. Alles komt terug? Gelukkig maar voor even.