Colin Stetson - Sorrow - A Reimagining of Gorecki's 3rd Symphony

52hz

Je moet het maar doen: als Amerikaanse (free)jazzsaxofonist / multi-instrumentalist na talloze omzwervingen en samenwerkingen (onder meer met vrouwlief Sarah Neufeld, maar ook met o.a. Tom Waits, Arcade Fire en een stuk of wat anderen) ook in je eigen solocarrière op Herculiaanse wijze werkelijk alles en iedereen naar een onaards niveau tillen. Dat doet hij met verve op 'Sorrow', waarmee hij een klassiek stuk van uitzonderlijke klasse herwerkt. 

Sorrow - A Reimagining of Gorecki's 3rd Symphony

De titel van het album, 'Sorrow', vat misschien wel het beste muziekjaar 2016 samen: tristesse en verdriet omdat vele, muzikale helden er het bijltje bij neerlegden. Daartegenover staat de blijvende, helende kracht van de muziek die Bowie, Prince, Lemmy, Cohen en zovele anderen achterlieten.

Gorecki's derde symfonie werd door de componist zelf ooit beschreven als: "a slow, boring piece". De Poolse componist heeft in 2010 het tijdelijke met het eeuwige verwisseld, maar zijn muziek blijft bestaan en blijft nieuwe generaties muzikanten, waaronder Colin Stetson, inspireren.

'Sorrow' is een ambitieuze plaat, die een onwerkelijke, magistrale uitvoering laat horen. In drie bewegingen neemt Stetson de luisteraar mee naar een plaats waar enkel en alleen de muziek telt. De alles reddende muziek, die welke ervaring dan ook overtreft. Stetson veranderde niets aan de bestaande partituur, maar zorgde er wel voor dat de uitvoering door het gebruik van woodwinds, synths en elektrische gitaren een bijzondere en soms verschroeiende dimensie krijgt.

Het arrangement teert op diverse invloeden: black metal, vroege elektronische muziek en uiteraard Stetsons' solowerk, dat door bijzondere technieken als circular breathing gekenmerkt wordt.

Centraal motief zijn kinderen die van hun ouders gescheiden worden. En dat tegen de achtergrond van oorlog en religie. Iedereen is ongetwijfeld op één of andere manier vertrouwd met de ervaring van verlies. En net dat universele aspect maakt 'Sorrow' uiterst pakkend.

Stetson was in zijn solowerk eerder al bezig met oorlog (zie ook de 'New History Warfare' reeks), maar hij werkt het dit keer op een wat ongebruikelijke manier uit. Zo laat hij gitaardrones opduiken tijdens de eerste beweging. En dat kan alleen maar omdat hij vertrouwd is met het werk van Gorecki en in gedachten al jaar en dag bezig is geweest om dit huzarenstukje te doen werken.

Merk ook de ongewone structuur op. 'Sorrow' is een drieledige suite, maar voelt emotioneel aan als na een krachtige uithaal, een catastrofische rit richting kern van de aarde om daarna zeer traag, maar gestaag de terugrit aan te vatten; tot het moment waarop je het zonlicht eindelijk terug even te zien krijgt. 'Sorrow' is een zware, emotionele oplawaai. Woorden doen er hier helemaal niet toe, de beleving en de helende kracht, die ervan uitgaat, des te meer.

8 januari 2017
Philippe De Cleen