Cloudy-Oh - Exactly Where I Wanna Be

Eigen beheer

Curt Claudio was een jonge, toegewijde fan van John Lennon die ooit in de zomer helemaal van Californië naar Tittenhurst (Engeland) reisde om zijn idool te ontmoeten. Vijftig jaar later was hij de inspiratie voor een groot deel van deze plaat.

Floris De Decker (opgenomen in de Belpopannalen als lid van Team William, The Van Jets, Intergalactic Lovers en Zinger) zag ‘Above Us Only Sky’ en werd gegrepen door het tragi-komische van het verhaal rond Claudio (waar binnenkort een documentaire van Dan Richter over zal verschijnen), maar hij liet zich ook inspireren door eigen momenten van geluk, het leven in een digitale wereld en -uiteraard - de liefde. Dat leverde een goedgevuld debuutalbum op met maar liefst twaalf tracks die in een hangmat heen en weer wiegen tussen escapisme en vrolijkheid. Glimmende slackerpop die het best klinkt bij een ondergaande zon, ergens op een warm strand, in de auto of eigenlijk overal behalve in een plaatstaalfabriek.

On To Me, de single die in september 2021 al verscheen als eerste voorloper, fungeert ook als opener. De andere singles volgen later. Behalve dan Sleep, dat eind oktober nog een single was. Die ontbreekt vreemd genoeg op de tracklist. Meest recente single Date Me Up, Scotty, sluit af. Het ontbreken van Sleep drukt de pret niet. De shalalala’s, handclaps en onweerstaanbare melodieën toveren keer op keer een glimlach op elke bedrukte snoet. Cloudy-Oh zit op een muzikale planeet waar relativeren leidt tot meer genieten en waar paarse eenhoorns je dronken voeren met melk. En de band slaagt erin om ons ook naar die plek te teleporteren.

Eigenlijk is dit een kunststukje. We zijn altijd jaloers op mensen die door het leven dartelen ondanks alle miserie die ook zij ongetwijfeld meemaken, ook de mannen van deze band. “I’m riding high / I’m running low”, klinkt het in Riding High en in de bio verklaren ze ook maar losers te zijn die geen idee hebben hoe je cool of hip moet zijn. De enige ambitie is om te entertainen en mensen even af te leiden van de dagelijkse sleur. En daarin slaagt de band over de volle lijn. Het kind in ons wordt weer wakker bij een folky deuntje als I Do en we kijken hoopvol mee naar de lucht bij de eerste woorden van Making Up waarin De Decker verklaart hoe hij sinds zijn kindertijd gewoon doet alsof alles ok is. Het werkt nog ook!

En wat straf is: toch zit er heel veel variatie in de nummers. Het is niet zo dat Cloudy-Oh twaalf keer hetzelfde trucje uit de mouwen schudt. Niet voor niets vielen in de recensies van de verschillende singles zoveel namen als UMO, Empire Of The Sun, Of Montreal, Real Estate en Tame Impala. Ondertussen zouden we er daar zelfs nog een pak aan kunnen toevoegen. Onze favoriet is Style, het langste nummer van de plaat met een Afrikaanse feel dat ons tegelijk, ergens in de verte, ook doet denken aan iets van XTC (de band, niet de drug). Dit is de track met de meeste dynamiek. Nils Tijtgat (bas) legt een groove neer waar Dennis Mahieu rond lijkt te drummen waardoor de track alle kanten op drijft zonder over de rand te klotsen. Mauro Bentijn roert er net op tijd een prima solo door en de energieke samenzang is ook lovenswaardig.

Eigenlijk kunnen we enkel hopen dat de positieve energie van dit debuut zich verspreidt als golfjes in een poel waarin een steen gesmeten werd. 2023 zou dan wel eens een heel leuk jaar kunnen worden!

Op 20 januari wordt deze plaat voorgesteld in de Charlatan in Gent. Allen daarheen!