Clouds Taste Satanic - Tales Of Demonic Possession

Majestic Mountain Records

Het instrumentale, uit New York afkomstige Clouds Taste Satanic, vernoemd naar 'Clouds Taste Metallic', het Flaming Lips-album uit 1995, bracht ‘Tales Of Demonic Possession’ uit via het Zweedse stonerrock- en doommetalkwaliteitslabel Majestic Mountain Records. En dat zullen we geweten hebben. 

Als je een beetje thuis bent in de alternatieve metalscene, dan ben je misschien al bekend met Clouds Taste Satanic. Een korte introductie voor alle anderen: Clouds Taste Satanic is de instrumentale doomband die andere instrumentale doombands eigenlijk willen zijn. Een band met topmuzikanten die een hele reeks goede riffs en ritmes uit de mouw schudden, maar evengoed weten hoe ze die riffs en ritmes het best kunnen upgraden met behulp van enkele “demonische” pedaaleffecten, veel ritmische variatie en zelfs een sinistere draai geven aan de muziek. De band, bestaande uit Steve Scavuzzo (gitaar), Brian Bauhs (gitaar), Greg Acampora (drums) en Rob Halstead (bas) heeft acht albums uitgebracht in tien jaar. Dan ben je druk in de weer.

Vier nummers staan er op deze (vinyl) dubbelaar, maar dat is zo’n beetje de standaard voor deze band. Nummers van drie à vier minuten zijn not done. Je zou hen misschien nog het best kunnen vergelijken met een schilder die voor een leeg canvas staat en aan het werk begint. Opener Flames And Demon Drummers start rustig en bouwt traag op zodat je je na enkele minuten afvraagt of je nog naar hetzelfde nummer aan het luisteren bent. Uiteindelijk duurt het net iets langer dan achttien minuten. Maar de andere drie nummers doen hier niet voor onder. 

Ze noemen het zelf doom, maar het gaat veel verder. Er zijn sowieso muzikale referenties, gaande van Pentagram tot Bongzilla, maar er is ook plaats voor de donkere riffs van  Eyehategod of de postrocksfeer van uit de beginjaren van Explosions In The Sky. Soms zetten ze je als luisteraar ook volledig op het foute been en komen ze onverwacht hard uit de hoek, maar evengoed nemen ze je een tijdje subtiel mee op pad. Let wel: het zijn geen jams, die verderborduren op een bepaald riff. Als band zijn ze altijd op zoek naar hoe ze het best muzikaal kunnen verder bouwen op wat er al staat.

Niets is wat het lijkt op 'Tales Of Demonic Possession', maar als luisteraar vind je hier wel tachtig minuten te ontdekken instrumentale muziek. Zonder meer een geweldig opus, ongetemd en onvoorspelbaar. De band is ondertussen in mei al bevestigd voor enkele (buitenlandse) festvivals, maar hopelijk passeren ze ook bij ons.