Clara Luzia - The Ground Below

Asinella Records

Muziek uit Oostenrijk sijpelt slechts zelden door tot bij ons. Iets waar we doorgaans niet rouwig om hoeven te zijn, maar soms loont het wachten de moeite. Want met een jaartje vertraging ligt nu ‘The Ground Below’ van Clara Luzia in de rekken. Move over, Anton aus Tirol: we hebben een nieuwe Oostenrijkse favoriet.

Clara Luzia is een tweeëndertigjarige singer-songwriter die naar de veelbelovende naam Clara Luzia Maria Humpel luistert. Ze verzamelde een band rond zich en kneedde die tot een uitstekend ingespeeld geheel, zo blijkt op ‘The Ground Below’. Dit is trouwens al het derde plaatje waarmee ze de wereld wil veroveren.

Vrees geen tirolermuziek. Dat zou Sarah Bettens ook nooit overtuigd hebben om Clara Luzia in haar voorprogamma te laten spelen. Dit zijn gewoon frisse indiepopsongs en folkdeuntjes. Een alternatieve Vanessa Paradis met weerhaakjes als het ware of een uitstekende Oostenrijkse versie van de Canadese en bij ons - terecht - populaire Feist.

De opener van de plaat, Queen Of The Wolves, is alvast een onweerstaanbare song waarin Clara Luzia stelt dat ze meerdere pijlen op haar boog heeft. En dat blijkt ook op ‘The Ground Below’. In All I Wish For komen een serie blazers het nummer opsmukken. Het daaropvolgende Faces blinkt dan weer uit door z’n eenvoud.

Je voelt aan alles dat deze cd beter is dan de doorsnee prik: Clara Luzia is een goede zangeres die je kan boeien en die verhalen beeldend weet over te brengen. De teksten zijn zonder meer puik, de muzikale omlijsting is zorgvuldig gekozen en er meestal pal op en de samenzang in sommige nummers is een meerwaarde.

Enig minpuntje is dat Clara Luzia soms in hoempapamuziek dreigt te vervallen. De Oostenrijkers breien vaak een wat bizarre finale aan hun nummers. Natuurlijk is er niets mis met een walsje à la Noordkaaps Ik Hou Van U. Maar het trucje wordt misschien net iets te vaak gebruikt.

In Two Of Them hoor je zelfs even Broeder Jacob. Dat is nog leuk. De “Un, deux, trois” in I Found A Stone On The Wayside al iets minder. We zijn ervan overtuigd dat kinderen deze sprookjesachtige deuntjes (er is zelfs een lied over Petah Pan) ook zullen kunnen appreciëren, maar toch heeft Clara Luzia meer in haar mars dan een soort K3 voor gevorderden te spelen.

Want ook al staan er tussen de veertien songs enkele mindere sprookjes, de hoofdmoot klinkt uitstekend. Met naast de opener ook nog Old House For Sale en Bleed als uitschieters. Oostenrijk was al een tijdje als potentiële reisbestemming geschrapt, maar meer muziek als die van Clara Luzia kan daar op een dag wel verandering in brengen.