Chilly Gonzales - Chambers

Gentle Threat

De virtuoos is terug. Sinds z’n laatste solo-album werkte Chilly Gonzales mee aan de beroemd-en-beruchte Daft Punk-comeback (met een Grammy op de schouw als gevolg), begon hij Octave Minds met Boys Noize en strooide hij met de soundtrackscores. Maar nu, nu is het terug tijd voor de Canadees z’n geliefkoosde piano! ‘Chambers’ zegt wat het is: salonmuziek met pianogetokkel en strijkers van Kaiser Quartett in de hoofdrol. Want meer moet dat niet zijn.

Chambers



Gonzo opent de debatten met Prelude To A Feud (opgedragen aan Bach en Daft Punk),  en hij doet dat meteen vol klassiek, met drama à volonté. Ook de beloofde strijkers zijn aanwezig en doen hun ding. Tijdens Advantage Points dragen ze zelfs de hele – al iets vrolijker klinkende - boel. Bij het schrijven had Gonzales John McEnroe en Wimbledon ’80 in het achterhoofd, maar dat had u ongetwijfeld al lang gehoord.

De blitzstart gaat liggen dankzij Sweet Burden. De componist geeft grif toe dat hij graag speelt met contradicties (zoals deze titel en vele anderen in z’n oeuvre), maar in het stuk zelf komt daar weinig van terug. We horen vooral de donkere ondertoon de bovenhand nemen – instrumentaal schoon, maar de spanningsboog lijkt ietwat weg. The Difference en Freudian Slippers sluiten het eerste deel van het album in dezelfde lijn af.

Solitaire doet het even zonder strijkers en dat blijkt (zonder een steen te werpen) een verademing te zijn. Odessa bewijst dat: het Kaiser Quartett maakt de nummers een pak meer beladen en grauwer. Eens dat besef er is, wordt het moeilijker om de nummers niet te snel te gaan classificeren. Zo lijken Sample This, opgedragen aan (echt waar) Rick Ross, of Cello Gonzales plots niets nieuws meer te brengen.

Gelukkig was onze vrees voorbarig. Green’s Leaves en Switchcraft krikken de sfeer moeiteloos op met trippelende ritmes en enkele blazers. De lente is in het land! In afsluiter Myth Me wordt de kalme huiskamer alsnog opgeschrikt: vocals! Niet dat die een misfit zijn, integendeel. Want Chilly is een fijne artiest. Alles is voor eventjes goed na het beluisteren van deze plaat.

30 maart 2015
Ben Moens