Cheena - Spend The Night With...

Sacred Bones Records

Bestaat punk nog, dezer dagen? Of wordt alles voorgekauwd door de marketingafdeling? Tenminste nadat ze een eerste, succesvolle DIY-plaat hebben afgeleverd. We zullen zien of dat met Cheena ook het geval zal zijn.

De heren en dame van Cheena hebben natuurlijk het voordeel dat ze al één en ander gezien hebben met de respectievelijke bands waar ze uit stammen. Zanger Walker Behl, gitariste Margaret Chardiet, bassist Keegan Dakkar, slidegitarist Logan Montana en drummer Eugene Terry deden respectievelijk ervaring op bij Crazy Spirit, Pharmakon, Anasazi, Hank Wood & the Hammerheads en Dawn of Humans, zij het veelal in een andere hoedanigheid. Dat geeft hen waarschijnlijk de nodige bagage om zich door een label niet te laten muilkorven.

Vooreerst is dit hoe dan ook een lekkere (country)punkplaat waarbij het verstand op nul en de versterker op elf dient te staan. Dat countrygedeelte heeft vooral te maken met de slidegitaar van Montana, die in een nummer als Car steeds weer opdoemt om op te boksen tegen het gedram van Chardiets Gretsch.

Dat er stevig wordt doorgeduwd zal daarbij geen verrassing zijn. En dat het mag rammelen, knarsen en piepen al evenmin. De snerende stem van Behl, die nochtans een serieuze inspanning levert om harmonieus te klinken in vergelijking met zijn … euh, zang bij Crazy Spirit, voegt daar nog een dimensie aan toe. En de ritmesectie zorgt voor een bodem, die je het best kan vergelijken met de vette haring die je verorbert voor je je in een alcoholische roes stort.

En tussen al dat geweld staat dan een eenzaam Electric Snoopy Gang dat verdwaald lijkt te zijn gelopen in de massa, maar tegelijkertijd ook een welkom rustpunt biedt ergens halverwege deze plaat.

Dat de nummers vaak de twee minuten niet halen – grote uitzondering is, waarschijnlijk niet eens toevallig, het net vermelde Electric Snoopy Gang – zal u geenszins verwonderen. Een goede punksong moet zijn boodschap in die tijd kunnen overbrengen. En dat is precies wat Cheena doet.

Dit is gewoon een goede plaat vol instinctieve songs van een stel doorgewinterde wildebrassen uit New York met een zwak voor The Gun Club en The Ramones. En dat volstaat om te bewijzen dat punk (gelukkig) nog bestaat!