Charl Delemarre - Paradijs

ctm music

Na een tijd muzikale afwezig te zijn geweest, komt Charl Delemarre met een eerste volledige album naar buiten. Het is een plaat vol met heerlijke Nederlandstalige tracks die gemakkelijk wegluisteren.

De Nederlandse Charl Delemarre heeft in 2014 flink carrière gemaakt. Na het winnen van de Grote Prijs van Rotterdam en de Grote Prijs van Nederland volgde een drukke agenda met onder andere Noorderslag, Pinkpop en een tour met Nederlandse grootheden De Dijk. Toch besloot Charl in de winter van 2019 zich terug te trekken om op zoek te gaan naar de juiste inspiratie. Deze pauze werd ingevuld met werkzaamheden in de bouw, maar ook met het bouwen van een tijdelijke studio in het voormalige klooster Maria Roepaen in Ottersum, een plek waar hij zelf al jaren komt om te repeteren en op te treden. 

Laat Me Vallen heet de opener van 'Paradijs'. Een vlotte gitaarmelodie omarmt de diepe teksten die met een lichthese stem gezongen worden. Titeltrack Paradijs is een laidback zomerse track, waarin Delemarre zijn eigen paradijs beschrijft. Met een bizarre jazz-jam wordt het nummer afgesloten. Ook Speeltijd is lekker upbeat. Hierin zorgt vooral het achtergrondkoor voor een zomerse tint, die erg goed samengaat met de opbeurende verliefde tekst.

"Jij bent mijn niets, maar vooral mijn alles / Jij brengt de kleur in mijn dromen", zingt hij in Ode, een track waarin hij de liefde verklaart, een liefde die hij duidelijk verpest heeft tijdens het schrijven van het nummer Sorry Schat. Daarin zingt hij dat hij een klootzak is geweest, maar wie smelt er nu niet als er een track als deze voor je geschreven wordt. Ook al heeft hij ons nog niets aangedaan, we vergeven hem spontaan vergeven voor zijn fouten. 

De verborgen parel van dit album is Ik Kan Alles. Hoewel de titel doet denken aan opschepperij, breekt een tekst als "Ik kan alles, maar mezelf kan ik niet aan", je toch een beetje. De sombere piano geeft echt de diepte van zijn gevoel aan, iets dat elke luisteraar wel kan herkennen uit een eigen liefdesverhaal. Net voorbij het midden zorgt Eva voor opschudding. De voorgangers  zijn vocaal op de zelfde basis geschoeid, maar in dit nummer horen we een stem die we niet eerder gehoord hebben. En dat komt ook terug in Passagier. Hierdoor zorgt het album voor extra energie. Op het moment dat de eentonigheid lonkt, slaan de tracks gelukkig een andere weg in. Knap werk!