Cellar Twins - Duality

Independent Release

De in 2014 opgerichte Belgische progrockformatie Cellar Twins bracht in 2017 al een titelloze ep uit. En nu is er dan het eerste full length studioalbum 'Duality'.

'Duality' is te vergelijken met een vulkaan, die op uitbarsten staat, maar de eruptie wil maar niet komen. En dat is jammer, want naast twee,juweeltjes is er ook sprake van enige teleurstelling. Het album begint spannend met een bombastische intro, waarna een geïsoleerde gitaarriff het overneemt. Op dat moment wordt de illusie gewekt dat het elk moment los kan barsten; maar dat gebeurt maar niet. Het blijft allemaal heel erg ingetogen en is soms zelfs te langdradig.

Waar wij eerder niet over te spreken zijn, zijn de vocalen van frontman Carl Kubinsky. Die voelen acht van de tien nummers als niet oprecht aan en lijken niet te passen in de stijl van het instrumentale geheel. Want instrumentaal gezien is dit zeker geen slechte plaat. De meeste songs bevatten goed uitgespeelde riffs, hier en daar een geïsoleerd basloopje en drummer Francesco Damanti weet echt wel hoe hij de drumvellen moet beroeren.

Maar op Cloud Walker en Tales Of Autumn - misschien is het toeval, maar dit zijn twee eerder rustige nummers - blinkt Cellar Twins echt uit. Wat een wereld van verschil zijn deze twee liedjes met de rest van het album. Hierin zitten alle ingrediënten voor succes: de vocalen staan bol van de passie, het samenspel tussen de bandleden is perfect, er zitten heerlijk jankende gitaarsolo's in en die songs brengen je helemaal in vervoering. Misschien dat de heren zich meer moeten toeleggen op dit soort nummers of een andere frontman zoeken, want in de iets snellere en hardere nummers komt de zang van Kubinsky totaal niet tot zijn recht.