Cellar Darling - The Spell

Nuclear Blast

The Spell

We volgen een naamloos meisje, geboren in een wereld vol pijn, beschadigd en verzwakt door de mensen die er leven. Haar zoektocht naar betekenis in haar leven en haar ontmoeting met Death, op wie ze verliefd wordt, leidt tot een dubbelzinnige afloop die de luisteraar met een hoop vraagtekens achterlaat.

Jawel, 'The Spell' is een conceptalbum, maar één die een stuk verder gaat dan muziek met een verhaaltje erachter. Elk nummer krijgt een "animated" video van de hand van de Roemeense graphic designer Costin Chioreanu (Ulver, Opeth), die ook instond voor alle artwork. De release wordt begeleid door een bonus audiobook vol boeiend geschreven en vertolkte verhalen die door subtiele arrangementen worden ondersteund. Een bundel om U tegen te zeggen. Maar wat met de muziek op zich?

Waar het visuele aspect op zijn minst adembenemend is, is het muzikaal aspect iets wisselvalliger. Het album opent best goed met Pain: typische symphonic metal, die op het einde een sterke twist krijgt door het gebruik van een draailier en een dromerige zangpassage van Anna Murphy. Aha, vandaar dus de stempel folkmetal, al vinden wij de eerdere omschrijving of zelfs progressive metal met folk- en doominvloeden beter passen. Dit alles wordt pas bij Death duidelijk: heerlijk melodieus in de refreinen, tijdens de bridge een doomsfeer mèt een prachtige dwarsfluitsolo (folkinvloeden) om dan naar een potige climax toe te werken met de uitstekende zang-/melodielijnen van Murphy. Het niveau schiet een stuk de hoogte in.

In Love zitten ongeveer dezelfde ingrediënten, zij het anders verdeeld: Anna laat de draailier het nummer inzetten, waarna violen subliem de zangpartijen ondersteunen. Tijdens het intermezzo stuurt ze de stem naar diepere regionen en folky patronen om dan terug te keren naar het refrein dat zo uit een musical zou kunnen komen. Volgt het absolute hoogtepunt uit 'The Spell': het titelnummer. Dit moet zowat de perfecte song zijn. De Keltisch aandoende intro (zang), de ongelooflijk mooie en catchy melodie bij het refrein, de zware gitaarsound en proggy drumritmes, opnieuw een stukje draailier en tot slot...die ongelooflijk sterke, gevarieerde zang. Anna Murphy zoekt af en toe de hogere regionen van haar bereik op en dat zijn klanken waar wij niet zo gek van zijn, maar ze doseert die perfect en het stoort helemaal niet. Hoe ze dat live allemaal in haar greep houdt, die diverse zanglijnen, draailier en dwarsfluitpassages? Absoluut geen idee, maar we hopen het snel te ontdekken.

Hierna gaat het jammer genoeg even steil bergafwaarts Burn is terug een doordeweeks symphonic rocknummer en Hang hangt er zomaar wat bij zonder echte meerwaarde te bieden. Raken de ideeën op?

Maar Sleep verrast op het juiste moment: een rustig, sfeervol nummer dat drijft op piano en een stem, die af en toe aan Kate Bush doet denken. Goed uitgeslapen krijgen we bij Insomnia terug een boost: vette riffs, prachtige melodie, opnieuw de dwarsfluit en draailier passend ingezet, een plotse tempowissel richting vierde, om dan na een sfeervolle dromerige (musical-)passage in crescendo af te ronden.

Freeze is ons ultieme Eurovisie Songfestivalnummer: zo immens catchy, vol Keltische invloeden, zware gitaren en ritmisch drumwerk en aparte zanglijnen die zich in je hoofd vastzetten en er niet meer uit te krijgen zijn. Een dikke 10 van de Belgische jury!

Na het korte bruggetje Fall verzuipt de band helaas in een overvloed aan ideeën die erg onsamenhangend in Drown gepropt zijn. Het nummer schiet alle kanten uit. Gewoon te veel van het goede, ook wat de duur betreft.

Herpakken doen ze zich dan weer met de twee laatste nummers, beide een erg mooi en inventief vervolg op Love en Death, de thematiek van het album dus. Love (Pt.II) zet rustig in om halverwege aan te zwellen richting een semi-epische finale. Death (Pt.II) herneemt licht aangepast het refrein van The Spell, drijft op donkere pianoakkoorden en Kate Bush-achtige zang en baadt helemaal in een musicalsfeer. Murphy laat ons nog een laatste keer van haar fantastische stemgeluid (haar beide ouders - vader is trouwens een Dubliner - zijn professionele operazangers!) genieten en ons afvragen: is dit écht het einde?

Op 2 april kan je Cellar Darling aan het werk zien in De Helling (Utrecht). Op 24 mei openen ze samen met Wheel voor Katatonia in de Biebob.

Deze recensie verscheen ook op Brothers In Raw.

30 maart 2019
John Van de Mergel