Cancer - Totem

Tambourhinoceros

Belachelijke bandnaam! Goedkoop effectbejag! Bijna hadden we Cancer bij het huisvuil gezet nog voor we een noot gehoord hadden. Bijna.

Totem

Blijkbaar is de bandnaam Cancer een poging van het duo Nickolaj Manuel Vonsild en Kristian Finne Kristensen om het woord “kanker” van zijn oorspronkelijke betekenis te beroven en het een nieuwe invulling te geven. Vonsild verloor zijn beide ouders aan de ziekte, maar hij wil met Cancer iets moois maken en het leven en de liefde eren.  

Ok dan, toch maar eens luisteren. Vonsild en Kristensen zijn immers ook niet de eerste de beste Denen. De eerste is ook frontman van de synthband When Saints Go Machine en de tweede stal ons hart vier jaar geleden met O Everyone en bij uitbreiding met ‘Space’, het album waarop die song stond. En dan was er natuurlijk ook de ep ‘Ragazzi’ waarop het duo nog zoekende was, maar waaruit toch al enorm veel potentie bleek.

Die potentie blijkt nog veel meer uit dit eerste volledige album van Cancer  waarop de twee heren duidelijk hun eigen sound gevonden hebben. Die ligt door de zang van Vonsild ergens in de buurt van Anthony And The Johnsons, Perfume Genius en Patrick Watson, terwijl uiteraard ook het klankenpalet van Chorus Grant binnensluipt via de ragfijne gitaarlijnen die Kristensen trekt.

De plaat start ijzersterk met de twee singles Esca en Die One More Time. Vooral die tweede is een aangrijpende luisterervaring omdat Vonsild zijn ziel helemaal bloot legt in zijn intense zang. De instrumentatie van gitaar, bas (Moogie Johnson), ingehouden drums (Tobias Tangaa Lang) en synths (Nis Bysted) staan volledig ten dienste van Vonsild.

Honey verzacht de pijn daarna even, maar wanneer Vonsild in Testa Nera Prima telkens weer zijn gevoeligste tremolo laat trillen in de woorden “I’m always the agressor”, gaat hij weer tot op het bod en met delicate, complexe songs als Errors en Mr. Exorcist blijft Cancer op een heel hoog niveau musiceren met veel ruimte voor elke noot en met de emotiemeter in het rood.

Met Tak For Nu en Savage schurkt Cancer wel heel dicht tegen jazz aan, maar het duo durft ook voorzichtig rocken zoals het bewijst in de lang uitgesponnen outro van laatsgenoemd nummer en met afsluiter This Is Where It Hurts. De bas van Johnson zorgt dan weer geregeld voor een funky toets.

En zo zorgt dit Deense duo dat het doel om iets moois te creëren ook lukt. Geef ze een kans ondanks hun naam dus en geniet van Cancer.

26 januari 2017
Marc Alenus