Cajun Dance Party - The Colourful Life

XL Recordings

Er moet toch iets in het water zitten, daar aan de overkant van de plas. Hoe anders vallen de elkaar opvolgende pottenbrekende tienerbands die de laatste tijd uit de schoot van Groot-Brittannië geworpen worden te verklaren? Na Kate Nash, The Kooks en Air Traffic is het nu aan Cajun Dance Party om het buitenland te veroveren. Bitter weinig airplay op de radio, maar wíj zijn alvast verkocht.

Bij dit verrassend goed debuut doen we een beroep op uw inlevingsvermogen: U stapt uw voordeur uit, zet uw zonnebril op en wandelt door een zonovergoten stad. Dé soundtrack bij dit tafereel zou zonder twijfel uit dit album kunnen komen. De eerste en meteen ook titelsong van dit album, Colourful Life leent zich daar nog het meeste toe, maar de rest van de plaat is minstens even goed.

Dit schijfje werkt namelijk serieus op het humeur. In goede zin dan. Opvallend hoe opgewekt een stelletje tieners –waarvan de oudste nota bene pas achttien(!) is - met drums en stevige gitaren kan klinken. Verbazing alom, terwijl je invloeden van The Smiths, Radiohead en The Arcade Fire ontwaart. Toch heeft deze band ook een eigen, onbevangen stijl, waar erg veel pit en evenveel tempo in zit.

"Kwaliteit boven kwantiteit", moeten de Britse jonkies gedacht hebben, met slechts 9 nummers op hun debuutalbum. Gelukkig voor hen is dat ook zo. Niet alleen de stem van frontman Michael Blumberg klink bijzonder aangenaam in de oren, ook de eenvoudige, aantrekkelijke lyrics ("Butterflies and picklebums, and I really couldn’t give a fuck" uit Buttercups in het achterhoofd) en instrumentale begeleiding dragen hun steentje bij tot de leuke toon van het album.

Amylase en The Next Untouchables, niet toevallig twee singles, steken toch met hoofd en schouders uit boven de rest, zowel qua muzikale gedurfdheid als stemgebruik van Blumberg. Toch hebben we het het gevoel het allemaal al eens eerder gehoord te hebben, op een album van The Kooks, bijvoorbeeld. We kunnen ons dan ook niet van het idee ontdoen dat Cajun Dance Party steevast aan deze – eveneens Britse – band gelinkt zal worden. Al is dat enkel een compliment voor de vijf jonge snaken, die nog een hele, ongetwijfeld met rozenblaadjes geplaveide, weg af te leggen hebben. En dat kunnen we maar bejubelen.

We zullen u niets voorliegen: Cajun Dance Party is één van vele Britse poprockbandjes. Én, zoals vele van die bandjes, hebt u hoogstwaarschijnlijk de sound van deze band ook al gehoord. Toch is Cajun Dance Party een groep met mogelijkheden, die niet te beschroomd lijkt om een minder bekend pad op te gaan. Precies daarom kunnen wij u deze band aanraden. U zal het zich niet beklagen.