BySenses - 5 Jours De Liberté

Eigen beheer

Een ambient soundtrack, beste mensen! Dat is weer even wat anders. We geven bij deze het woord graag aan Didier Dewachterre aka BySenses, beroepsmilitair maar tegelijkertijd ook ontwerper van synthesizermuziek en kosmische space ambient. En dat leent zich heel goed tot het schrijven van film muziek, ofte muziek gebaseerd op een film. In dit geval “Portrait De La Jeune Fille En Feu” ( Céline Sciamma, 2019).

Een wat verboden romantiek in de achttiende eeuw waarin twee meisjes in een idyllisch kader gedurende vijf dagen meer en meer naar elkaar toe trekken en de wederzijdse amoureuze voorkeuren ontdekken. Bon…

BySenses is nadien in zijn eigen Now There Studio gekropen (lees: crib vol klavieren, processoren, geluidsvorvormers en een spaghetti aan draden) om dat te vertalen in een indrukwekkend muzikaal epos. Wil je trouwens weten hoe dat in zijn gang ging? Kijk dan even naar de YouTube beelden waar je ziet hoe de man zijn muziekomgeving zelf in elkaar steekt en je later ook de eerste twee van de drie stukken ‘5 Jours De Liberté’ live gepresenteerd krijgt.

Het geeft in elk geval een beeld van het real time aspect van deze langzaam evoluerende muziek. Want ja, deze composities zijn ook grotendeels in één take opgenomen, zoals dat bij de grote kosmische synthelden hoort. Op die manier wordt dit project van BySenses dus echt een verwennerij voor alle zintuigen (“by senses”, heb je ‘m?).

Bij aanvang zink je weg in een universum van oeverloze scapes en holle, traag wentelende klanken. Tenminste, tot halfweg Le Départ De Maman het ruimteschip lijkt te landen, digitale koorzang overneemt en de eindeloze toon der traagheid een meer werelds karakter krijgt. Lees: een zacht tikkende ritmiek en fragmentarische echoënde stemsamples die voor vele extra dimensies zorgen.

De tweede track vertrekt vanuit die sacrale zang die langzaam in- en uitademt en in een mystiek van geluid wentelt. Ook nu speelt BySenses weer met veel stereo 3D-effecten van echo, galm en dubby fragmenten. Je krijgt één lange hybride van in elkaar vervlochten tonen en impressies. Soms wat meer naar voren met de nodige intensiteit, maar evengoed zacht kabbelend of licht pulserend met golvende en doezelende glijklanken. Langzaam gaan de syntesizers in hun luidruchtigheid domineren en krijg je felle geluidsgolven van Tangerine Dream-achtig toetsenwerk van in elkaar glijdende tonen. En meer en meer besef je dat twintig minuten een habbenkrats is en de omvattende geluidsbeleving hier wel uren had kunnen duren.

Het derde nummer, Le Grand Petit, is meer een buitenbeentje. De ode aan kleinzoon Marcel begint met sober galmende pianotoetsen van Dries De Vreeze die in een lichte wandelmelodie overgaan. Hier komt het romantische aspect en dus ook de idee van de film zelf toch wat meer naar voren. Zeker wanneer lichte strijkers de emotie versterken. Maar synthesizers domineren met een bijna militaristische cadans om een kwartier lang een overdonderende, crescendo hybride van open registers en fantasierijke geluidstapijten te vormen.

Dit project van BySenses is wederom een indrukwekkend stuk melodieuze ambient in de traditie van de grote Berliner Schuhle en analoge synthesizer helden. Toegegeven, de link met de feitelijke film is ons niet helemaal duidelijk. Maar het is allicht een goede inspiratiebron geweest, te horen aan de tijdl- en ruimteloze klasse van deze muziek. Te checken op de man zijn BandCamp pagina!