Bvdub - Four Forgetting
Sound In Silence
Weet je wat pas paradoxaal is? Muzikanten, die gespecialiseerd zijn in rustgevende ambient en minimale muziek, zijn vaak erg bezige bijtjes die meermaals per jaar met nieuwe creaties afkomen. Alsof ze het muzikale ascetisme willen compenseren met een overvloed aan ideeën en klanken. De uit San Francisco afkomstige Bvdub heeft dan wel hetzelfde legbatterijsyndroom, maar gelukkig geen beperkende oogkleppen en waagt zich al een vijftiental jaar succesvol aan creaties die variëren van pure drone-eenvoud tot trage techno, van deep slowdub ambient tot doezelende shoegaze. Of in het geval van ‘Four Forgetting’ aan een hybride van dat alles.
Want de vier lange en duidelijk evoluerende tracks op dit nieuwe wapenfeit van Brock Van Wey is een soort van eerbetoon aan female fronted ninetiesdreampopicons als Lush, Cocteau Twins of Cranes. Songs met ijle, woordloze vrouwelijke galmzang en wijd meanderende gitaar-droommelodieën. Songs met uitstraling van warmte, liefde en geborgenheid.
Maar Bvdub blendt die op een erg mooie en organische manier met elektronisch tikkende ritmen, noisy ruis of gelaagde scapes die elke song een ontastbare, zwaar benevelende galm geven. Af en toe ontwaar je flarden downtempo dance. Van die vrouwelijke elfengalm of fonkeltoetsen. Of zelfs enkele neoklassieke elementen of een flard akoestische gitaar. Enkel gebeurt dat in zo’n overdonderende hoeveelheid lagen, dat je meer mist dan echte aha-momenten krijgt. Wat trouwens helemaal prima is.
Want zo kan de man de songs van telkens bijna twintig minuten lang op een natuurlijke wijze laten evolueren van shoegaze tot noise of van slowdance tot klassieke piano. En heel het verhaal klopt gewoon. In Two Loves And The World krijg je nog een houvast van vals wegdraaiende synths, warme grondakkoorden en een overstuurde beatcadans waar die echozang mooi doorheen kronkelt. Of een gevoel van opperste trots en glorie. Maar ook hier vervaagt alles regelmatig in … nog meer.
Dit soort van feeënmuziek heeft het Griekse underground ambientlabel Sound In Silence ons in elk geval na honderd releases nog nooit gepresenteerd. En die eeuwige creativiteit en zelfstandigheid van labelbaas George Mastrokostas (Absent Without Leave) loont duidelijk. Want in plaats van tweehonderd, zijn er nu driehonderd handgemaakte cd-r’s beschikbaar van nieuwe uitgaven. Wat niet wil zeggen dat je toch bij de pinken moet blijven om mee op de bus te mogen springen.