Buscemi - Retro Nuevo

EMI

Vorig jaar weerklonk er in menig jeugdbeweginglokaal deze woorden: “Noord of Zuid, de wereld draait rond.” Dirk Swartenbroeckx lijkt de draai van de wereld gevolgd te hebben en het resultaat ervan is deze vijfde plaat ‘Retro Nuevo’. Na inspiratie te zijn geweest voor een vraag in ‘De Slimste Mens ter Wereld’ is Buscemi nu inspiratie voor de beentjes van menig latin vibes-lover.

India, de Balkan, Portugal en ook Zuid-Amerika worden met deze cd in minder dan een uur tijd bezocht. De opvolger van ‘Camino Real’ moest Swartenbroeckx redden van zijn eigen voorspelbaarheid. We kunnen hier, gelukkig voor Swartenbroeckx, van een geslaagde reddingsmissie spreken.

Alles begint heerlijk palmboom-relax dankzij het orgeltje en het trompetje in Lost. Deze twee instrumenten worden al snel aangevuld met een beat die iets zachter had mogen inzetten. Het is net of je ruw vanonder je palmboom gehaald wordt en recht onder een koude douche gezet wordt. Gelukkig komt er na een tijdje warm water door de kraan en begin je te wennen aan de beat die niet langer als storend ervaren wordt.
Een ander heerlijk latin nummer dat een vermelding waard is, is Não falo Português. De stem van Fay Lovsky lijkt wel speciaal gemaakt voor dit nummer.
Van een onbewoond eiland (Lost) over Portugal naar het carnaval van Rio: voor Buscemi is dit slechts enkele minuutjes werk. De schuddende sambabillen en –borsten zie je zo voor je ogen verschijnen tijdens Brasileiras.

Zuiderse dramatiek krijgen we voorgeschoteld in Collapsing in an elegant way. Een gitaar die je direct dat Far West en Lonesome Cowboy-gevoel geeft, is de drager van dit nummer. Een frisse beat komt de rust verstoren maar gelukkig blijft de gitaar aanwezig.

De Balkanbeats waarover zoveel woorden zijn gezegd en liters inkt zijn gevloeid, doen erg hoempapa aan. Dit klinkt gelukkig erger dan het is want dankzij de Balkanbelletjes en het geroep van die typische Balkandansers wordt het nummer Sahib Balkan toch nog betrekkelijk aangenaam.

Andere nummers die het waard maken deze cd in huis te halen zijn Isolada do Mundo, Nothing to worry about en afsluiter Retro Nuevo dat een geslaagd einde breit aan deze multiculturele plaat.

Dit album valt hier en daar helaas door de mand door irritante geluidjes, te brute combinaties van nummers en misplaatste kreten.
Tijdens het voor het overige prachtig afgewerkte Medusa weerklinkt er bijvoorbeeld een vreselijk irritant en overbodig “Oh!”. Opener Lost wordt gevolgd door Jazz Jumper, geen slecht nummer, maar helaas niet op zijn plaats na het palmboomgevoel van Lost.

Dirk Swartenbroeckx gaat met deze nieuwe resem nummers voor recordtemperaturen op de festivalweides komende zomer. Wij overwegen alvast een inschrijving bij de dichtstbijzijnde sambaschool.