Buscemi & The Michel Bisceglia Ensemble - Nosferatu

Prova

De Italiaanse componist Michel Bisceglia en de Belgische dj Buscemi (Dirk Swartenbroeckx) kennen elkaar al langer. Aan deze plaat ging nog 'The Man With A Movie Camera', een soundtrack bij de klassieker van filmmaker Dziga Vertov, vooraf en beide componisten werkten ook samen voor de soundtrack van 'Mixed Kebab'. 'Nosferatu' lijkt in eerste instantie een uitloper van die projecten, maar er is veel meer aan de hand. 

Zowel Swartenbroeckx als Bisceglia hebben zich de laatste jaren meer gericht op het componeren van filmscores. Denk maar aan het recente Blue Bird-project. En ook Buscemi zag een nieuwe uitdaging in het componeren van soundtracks met zijn aanzienlijke geschiedenis als dj en remixer als achtergrond.

Het is natuurlijk erg dankbaar om een dergelijk project uit te werken, maar tegelijk ook moeilijk. Want in tegenstelling tot reguliere opnames of concerten, waar al eens uit de bocht gegaan wordt, telt bij het soundtrackgenre letterlijk elke seconde, zeker als het een stille film als 'Nosferatu' (uit 1922) betreft.

Hier werken Buscemi (beats, sampling en keyboards) en Bisceglia (piano) met dezelfde muzikale cast als voor 'The Man With A Movie Camera', op nieuweling Nathan Wouters (contrabas, loopstation) na dan. De elektronica van Buscemi gekoppeld aan de intimistische piano van Bisceglia levert in elk geval een fraai stukje muziek op met aandacht voor nuance.

Ook zonder film werkt de soundtrack; onder meer omdat er veel variatie in zit; de oriëntaalse, exotische, Balkanachtige feestsfeer van Don't Worry contrasteert bijvoorbeeld mooi met de koele elektronica van Get A Doctor, terwijl pakweg Hutters Love For Ellen een jazzy thema bevat.

Jazz duikt ook op tijdens Hutter's Voyage To Transylvania en Agent Knock, met heerlijk baritonsaxofoonspel van Rony Verbiest en jazzy piano-interludes van Bisceglia. Buscemi's rol is hier die van projectleider, die vooral ondersteuning biedt. Het korte Spider klinkt dan weer loungy terwijl, tijdens het door elektronica gestutte The Arrival, flarden reggae voorbijkomen.

'Nosferatu' moet het hebben van de korte passages (knappe sfeerscheppers als The Hospital) die elkaar opvolgen. Slechts af en toe, zoals tijdens Nosferatu Awakens, hoor je langer uitwerkte stukken waarin donkerte en dreiging voorop staan. Kleine pareltjes zijn The Black Sea en Ellen's Sacrifice, die een gevoel van melancholie en verlies oproepen.

'Nosferatu' verdient uw aandacht, zoveel is zeker, maar de muziek komt waarschijnlijk vooral tot leven in een film- of concertzaal. Want daar is het Buscemi & Bisceglia Ensemble om te doen.

Het 'Nosferatu'-project is op 13 mei in Lumière Cinema (Maastricht) mee te maken.