Broken Bells - Broken Bells

Columbia Records

‘Chutes Too Narrow’ en misschien nog meer ‘Wincing The Night Away’ hebben een speciaal plaatsje in het hart van menig muziekliefhebber. Toen James Mercer besloot om (al dan niet definitief) The Shins achter zich te laten, kwam dat behoorlijk hard aan. Maar geen nood, daar was Brian Burton al om het zwarte gat op te vullen. Broken Bells was een feit.

Voor alle duidelijkheid: Brian Burton staat in de muziekwereld bekend onder de naam Danger Mouse, u ongetwijfeld bekend van zijn werk met en als deel van Gnarls Barkley, Gorillaz en nog honderden andere projecten. Blijkbaar liep de samenwerking met de Shinsfrontman van een leien dakje want inmiddels zou het duo al aan een tweede album werken. Maar laat ons vooral niet te hard van stapel lopen.

Deze plaat op een onbevooroordeelde manier bespreken, leek dus onmogelijk. Daarvoor hadden The Shins te diepe groeven nagelaten in onze oorschelpen. Gelukkig slaagt de James Mercer van Broken Bells er nog steeds in om pakkende liedjes te schrijven. Komt daarbij dat die stem nu eenmaal uniek is. En Danger Mouse vult dat aan met een naar ons gevoel misschien iets te gladde, maar desondanks mooi uitgewerkte productie.

Opener The High Road sluit in elk geval mooi aan bij het werk van The Shins. Na de verweesde synthriedeltjes waarmee het nummer opent, trekt Mercer het nummer moeiteloos naar zich toe. Zijn nu eens terneergeslagen, dan weer opgewonden stem leidt dit nummer doorheen subtiel en duidelijk aanwezige achtergrondkoortjes.

Op andere momenten hebben wij de indruk dat Danger Mouse het voortouw neemt. The Ghost Inside had evengoed op een plaat van het eerder genoemde Gnarls Barkley kunnen staan. Mercer laat zich verleiden tot een hoog stemmetje en Burton kleedt dat in met zijn karakteristieke ritmesectie. Misschien niet meteen onze favoriet, maar ook niet echt het kneusje van de plaat.

Inmiddels heeft het album al meerdere keren door de huiskamer geschald en – we geven het grif toe – ondanks verwoede pogingen om zwakke punten te vinden, heeft het ons nog geen moment gestoord. Het dynamische duo weet de muziek steeds spannend te houden, verwerkt de nodige extraatjes in de songs. Een kabbelend stroompje hier (Sailing To Nowhere), een Russisch koortje daar (Mongrel Heart) zorgen ervoor dat je steeds opnieuw moeiteloos het einde van de plaat haalt.

Alleen, en misschien laat dat precies nog ruimte voor de toekomst, het gaat er allemaal te zoet in. Alle doornen zijn vakkundig van de roosjes verwijderd, waardoor ze toch een deel van hun eigenheid verliezen. Maar misschien weten ze daar op dat volgende album wel raad mee.

Broken Bells is een geslaagde samenwerking tussen twee muzikanten met een overdosis inspiratie. Geslaagd en zelfs onderscheiding behaald, maar iets meer risico had wel gemogen.

Wij hebben maar liefst 5 exemplaren te geef van 'Broken Bells'. Mail je antwoord en je adres op onderstaande vraag naar info@damusic.be en val in de prijzen.

Onder welke naam kennen we Brian Burton beter?