Brian Fallon - Sleepwalkers

Island Records

The Gaslight Anthem is officieel nog altijd op loopbaanonderbreking, maar toch gingen enkele harten sneller slaan toen de band een tournee aankondigde om de tiende verjaardag van succesalbum ‘The ’59 Sound’ te vieren. Juich echter niet te vroeg, want frontman Brian Fallon beweert bij hoog en laag dat het voorlopig bij die paar optredens, onder meer in Tilburg en Keulen, zal blijven. “Tot we weer echt wat te zeggen hebben.” Intussen zegt Brian Fallon het dan maar zelf, met zijn uitstekende, van emoties doordrongen tweede album ‘Sleepwalkers'.

Tijdens een interview in Londen enkele weken geleden kreeg Brian Fallon plots telefoon. Niemand minder dan Bruce Springsteen hing aan de lijn. “Hoe gaat het?”, en “Zin om met je familie naar mijn show op Broadway te komen?”, moet the Boss aan Fallon gevraagd hebben. Er is een tijd geweest dat Brian Fallon als de gedoodverfde opvolger van Springsteen werd aanzien, en er is een tijd geweest dat de man zelf daar knettergek van werd. Nu deelt hij - tijdens zijn net begonnen Europese tournee - vlijtig anekdotes over Springsteen op het podium, en stuurt hij Bruce zelf een selfie met het publiek op de achtergrond.

Een fel contrast met een jaar of vijf geleden, toen The Gaslight Anthem naar adem hapte, Fallon kregelig reageerde op de zoveelste keer dat hem gevraagd werd wanneer hij even groot zou worden als Springsteen, en hij in een vlammend blogbericht zelfs hard uithaalde naar zijn fans. “If anyone would like to come to a Gaslight Anthem show, please come because you want to see what we’re doing on that night.  Don’t come to see Bruce, he won’t be there. (…) For some reason I’m the one with microphone, which may be a mistake entirely.  But if you want one and have something to say, please start a band, get in the van, sleep on floors, and work your butt off and maybe one day I’ll find your band and I’ll come see you play.  But I swear I will not yell at you or call out for you to play one of your influences songs… because I’ll be there to see you.”

Al kunnen de veelvuldige vergelijkingen hem onmogelijk verbaasd hebben: ze zijn uit dezelfde streek afkomstig (New Jersey), Fallon refereerde in zijn songteksten voor The Gaslight Anthem veelvuldig en weinig subtiel naar het werk van de grootmeester, en sinds de doorbraak van The Gaslight Anthem deelden de twee rockers regelmatig een podium. Maar hoewel de opgestoken duim van Springsteen begon als een onverhoopt teken van erkenning van één zijn helden, werd deze voor Fallon een molensteen die rond zijn nek hing. Het kwam dan ook niet echt een verrassing toen The Gaslight Anthem er na het door critici genadeloos afgemaakte ‘Get Hurt’ tijdelijk een punt achter zette.

Bevrijd van het keurslijf

Brian Fallon is anno 2018 twee soloplaten en twee kinderen rijker. Het doet wat met een mens. Als soloartiest is hij bevrijd van het keurslijf dat het opgelegd label ‘de nieuwe Springsteen’ met zich meebracht. Zijn eigen stem zoeken, laat hem bovendien toe om andere muzikale wegen te bewandelen, verder weg van de mengeling van punk en heartland rock die The Gaslight Anthem een grote fanbase heeft bezorgd.

In zijn solodebuut ‘Painkillers’ snuffelde Fallon aan folk en americana, in opvolger ‘Sleepwalkers’ krijgt zijn liefde voor onder meer Tom Petty en Britse r&b uit de jaren '60 vrij spel. The Jam, The Who en The Kinks werden uitgebreid geciteerd als belangrijke invloeden van de plaat, en het resultaat is zeker hoorbaar in de swingende opener ‘f Your Prayers Don’t Get To Heaven.

Opvallend trouwens hoe 'Britishness' een hoofdrol opeist in deze plaat: een verwijzing naar een Londens metrostation ("Every footstep in Angel Station" in het prachtige Watson), flarden tekst van The Rolling Stones ("Wild horses couldn’t drag me away" in Little Nightmares) en veelvuldige referenties aan The Queen ("her Majesty", wellicht een verwijzing naar zijn eigen vrouw) maken van Brian Fallon de meest Britse zanger met een Amerikaans accent sinds Brandon Flowers.

Fallon verloochent ook zijn roots niet: Forget Me Not en Little Nightmares zijn hoekige rock-‘n-rollplaten die zeker niet zouden misstaan in het repertoire van The Gaslight Anthem, en in de akoestische afsluiter See You On The Other Side bewijst Fallon dat hij ook zijn gave om te ontroeren nog niet verleerd is. Het bombastische Etta James brengt zoete herinneringen aan ‘Elsie’ naar boven, de prachtplaat die hij samen met zijn maatje Ian Perkins onder de noemer The Horrible Crowes uitbracht.

Thematisch is ‘Sleepwalkers’ een grote evolutie: op Gaslights doorbraakalbum ‘The ’59 Sound’ was Brian Fallon nog een lost soul, op zoek naar zichzelf en liefde. De verstilde parel Here’s Looking At You, Kid was een afrekening met crushes die hem hebben laten zitten (nog steeds snijden weinig zinnen zo diep als "But I used to wait at the diner, a million nights without her / Praying she won't cancel again tonight / And the waiter served my coffee with a consolation sigh / You remind Anna, if she asks why"), een thema waar hij op ‘Elsie’ intensief verder op borduurde. In ‘Get Hurt’ kwam zijn echtscheiding dan weer behoorlijk expliciet aan bod.

Lily, Stacy en Elsie

Alles is anders op ‘Sleepwalkers’: in plaats van Maria bezingt hij tegenwoordig Lily, Stacy (naar verluidt ook de echte naam van zijn tweede vrouw) en Elsie (een knipoog naar de plaat van The Horrible Crowes in ‘Her Majesty’s Service’). De liefde voor zijn gezin schemeren zowat heel het album door, bijna op het kleffe af: "And if all my words are gone / To waste away in the unknown / As long as you know how I loved you / That would be the proof of life when I am gone" klinkt het in Proof of Life. En een man van achtendertig begint ook al eens na te denken over zijn eigen tijdelijkheid, onder meer in See You On The Other Side: "But in our limb of bone and lace / And time and love and body aches / I loved you more / I loved you more / But a clock keeps ticking down".

Brian Fallon klinkt op 'Sleepwalkers' als een gelouterd man. Niet meer proberen om zo groot te worden als Bruce Springsteen – en dat zijn toch serieuze voetsporen om in te treden – levert hem gemoedsrust en een portie werkvreugde op die ook op ‘Sleepwalkers’ van de platenspeler spatten. In een faninterview gaf hij aan wat hij anders zou gedaan hebben in zijn carrière: “I would have spent less time trying to defend myself to people who were tearing me down and more time sharing the joy with the people who loved what I was doing”. En als dat betekent dat hij alleen nog maar zalen als De Roma mag vullen, en geen Sportpaleizen of festivalweides, dan is dat maar zo. Met ‘Sleepwalkers’ bewijst Brian Fallon dat hij zijn eigen stem heeft gevonden. Benieuwd wat Bruce Springsteen van de plaat zou vinden.