Boys Noize - Mayday

Boysnoize Records

De ster van Boys Noize mag dan al tanende zijn, overal waar hij komt, is de Duitser nog steeds een kloeke headliner. Die populariteit dankt hij onder meer aan het mee op poten zetten van een nieuwe stroming in de dancewereld – één waar alternatieve helden de plak zwaaiden, nu zo’n decennia geleden. Vraag is alleen hoe lang zo’n renaissance uit te rekken valt. Vierde full album ‘Mayday’ zou ons wijzer maken.

De dreigende spanning, die Overthrow - en bijgevolg de hele plaat - op gang sleurt, belooft veel goeds. Bonkige bassen en ontstemde, schrille klanken, die moeten doorgaan voor melodie, vullen verder het plaatje in. Voor fans van het eerste uur is deze distortionelektro snoepgoed van de zoetste soort. Maar het is ook iets dat we ondertussen al eens eerder hoorden, bij ene Gesaffelstein.

Gelukkig staat er nog meer op de plaat dan deze - begrijp ons niet verkeerd - schurende noise. De titletrack en verder nog Would You Listen en Revolt grijpen nog terug naar de clashende sound, maar er staan ook simpelweg straffe nummers op de tracklist: Euphoria en Midnight bijvoorbeeld, vrij monotone oorwurmen, die met een less-is-more-aanpak netjes iedereen naar huis spelen.

Nog aanwezig: UK rave-breaks in Dynamite. Dat Benga meeschreef aan het nummer hoeft geen verrassing te zijn. Helaas heeft de track verder niet veel meer om het lijf dan de hyperkinetische bass. Qua percussiesnippets wordt er wel vaker van leentjebuur gedaan op ‘Mayday’. Zo kan Rock The Bells even goed als instrumentaal tussendoortje passeren op een Beastie Boys-plaat (op de nineties-aciduitspattingen na). Ook foute afslag 2 Live drijft op een malende, Britse drumlijn.

Ander schoon volk op de plaat is Poliça, Hudson Mohawke en Spank Rock. In respectievelijk Starchild en Birthday brengen ze een meer poppy aanpak ten gehore. Zo wordt er minder hard doorgedrukt met extremen en is er ademruimte en plaats voor meer subtiliteit. Ook Los Niños is minder hard, maar lijkt eerder een verloren gelopen Front 242-cover. En wat met Hardkotzen? Mogen dergelijk "nummers" op een plaat terecht komen? Indien dit een demosample was van wat een drumcomputer zoal kan, hadden we het ook geloofd.

Dit is de eerste keer dat Boys Noize zijn geluiden zo vaak elders ging halen en we blijven met even gemengde gevoelens achter als de sound op de plaat. Het is een allegaartje van veelal knip- en plakwerk, maar dat levert niet noodzakelijk een spannende collage op. Al zal deze vos zijn streken nooit verleren.

Deze zomer speelt Boys Noize op Dour.