boy pablo - Wachito Rico
777 Records
Drieënhalf jaar na de release van de eerste wereldwijde hit Everytime en enkele ep's later is hier eindelijk het debuutalbum van populaire Noorse indiepopband boy pablo, ‘Wachito Rico’. Na het vergaren van immens nationaal succes in thuisland Noorwegen, vertrok de vijfkoppige band in 2018 op wereldtournee en passeerde zo langs negenendertig uitverkochte concertzalen in Amerika, Europa en Azië. Boy pablo’s torenhoge succes bereikte een absoluut hoogtepunt, toen de band in januari 2019 het podium van Coachella mocht bestijgen. Dat de verwachtingen hoog lagen voor het debuutalbum is een understatement.
Muzikaal zetten de jongens van boy pablo op ‘Wachito Rico’ de uitgeteste succesformule gewoon verder: aanstekelijke gitaarriffs, nagalmende synths en catchy refreintjes zijn op haast ieder nummer terug te vinden. Nummers zoals hey girl en leave me alone!, die overigens dienden als singles voor het album, zijn twee schoolvoorbeelden van hoe die formule kan leiden tot een uitstekend, dansbaar resultaat.
Helaas voor leadzanger Nicolas Muñoz en co. zorgt diezelfde aanpak er tegelijk ook voor dat het album heel snel repetitief begint te worden. Zo klinken honey en rest up als flauwe afkooksels van hetzelfde recept en is het wachten op te vas // don’t go vooraleer het album een nodige tempoverandering ondergaat. Op die dromerige ballade smeekt Muñoz zijn geliefde om hem niet te verlaten in een sereen refrein waarin Spaans en Engels elkaar afwisselen. “Don’t go, I love you so much”, probeert hij haar nog te overtuigen vooraleer een zweverige outro het nummer beëindigt.
Inhoudelijk valt er over ‘Wachito Rico’ niet veel meer te zeggen dan dat singer-songwriter Muñoz gedurende het schrijfproces van het album zich in één grote waas van verliefdheid bevond. En “Waar het hart van vol is, daar loopt de mond van over”, zo zegt men. De erg slappe songteksten hebben tot gevolg dat nummers zoals honey, rest up en come home erg snel de vergetelheid in zinken. Wanneer Muñoz dan toch eens uit die waas weet te ontsnappen, dan bezingt hij op mustache het feit dat hij als eenentwintigjarige man met Chileense roots al jaren tevergeefs zit te wachten op een snor onder zijn neus: “I think it’s kinda wack / twenty-one, still nothing under my nose / Except for when I sneeze, you know what I mean.” Inhoudelijk kan boy pablo dus nog één en ander opsteken van muzikale idolen Mac De Marco, Tyler the Creator en The Beatles.
Eindigen doet ‘Wachito Rico’ op een hoogtepunt, met het vredige nummer I <3 you,="" dat="" qua="" opbouw="" doet="" denken="" aan="" iets="" van="" The="" 1975.="" Een="" goed="" nummer="" 1975,="" meer="" bepaald.="" Desondanks="" blijven="" we="" na="" dit="" sluitstuk="" met="" een="" onverzadigd="" gevoel="" achter,="" ons="" zegt="" hier="" misschien="" wel="" in="" zat.="" Of="" plaatsten="" gewoon="" te="" hoge="" verwachtingen="" op="" indiepopbandje="" simpelweg="" collectie="" feelgoodnummers="" wil="" uitbrengen.="" Voor="" wie="" naar="" laatste="" zoek="" is,="" kunnen="" ‘Wachito="" Rico’="" zeker="" aanraden.="" Wie="" de="" muziek="" net="" tikkeltje="" verwacht,="" laat="" deze="" plaat="" best="" links="" liggen.<="" p="">