Body Count - Merciless
Century Media Records
Body Count ‘s in tha house! Waar is die heerlijke jarennegentigtijd van pure vuilbekkerij en schenenstampen? Van Ice T en zijn vier “homies” die rappen, spuwen en tieren op al wat los of vast zit onder luid geraas van metalgitaren en Cop K**ling-samples? In feite heeft Body Count het huis nooit echt verlaten en zijn ze al die tijd netjes om de vier jaar nieuwe platen blijven afleveren, een paar langere breaks niet te na gelaten. Dus helemaal nieuw of onverwacht is ‘Merciless’ niet echt. Maar helemaal Body Count dus wel.
“I do have the right to live / I don’t have a f**k to give”, tiert Ice T in de titeltrack, terwijl genadeloze gitaarhooks op je kop timmeren en zijn posse herhaaldelijk “Merciless” brult. Het is inderdaad dit soort taferelen dat je kan verwachten. In een gekend kader van een soort van rapmetal. Tenminste, een song als The Purge doet er nog een schepje bovenop en flirt zelfs met deathmetal (inclusief speeddrums en grunts). Kwestie van nog zwaarder te mokeren.
Hard, harder, hardst. Daar gaat het dus duidelijk om. Bijvoorbeeld wanneer Psychopath met een kettingzaag rondzwaait doorheen de in het rood ronkende gitaarversterkers en je Slipknot-achtige getier op je bord krijgt terwijl iemand op de achtergrond krijst alsof hij net een been verloren is. Dat lijkt een beetje de stijl van Body Count anno 2024: niet meer gewoon een dikke middenvinger opsteken naar de politiek, "white people", politie en establishment, maar choqueren. Zo hard en fel mogelijk. Kijk enkel al naar de hoes van deze plaat.
Maar dat kan soms ook uit een verrassende hoek komen. Bijvoorbeeld door Comfortably Numb van Pink Floyd na te spelen en er lekker vuilbekkende, sneaky Ice T raps over te draperen. En weet je wat nog het meest choqueert? That shit works!
Body Count belooft je dus hardcore, metalcore, punk, death- en speedmetal en vooral veel vlijmscherpe vunzigheid. En dat keer op keer op een melodieus sterke, woest hakkende en mogelijkheid-tot-meetierende manier. We hoeven je dus niet te vertellen dat die formule opnieuw werkt. “Chaos is where I live / Chaos is where I die / You cannot live my life / A fool would f*cking try.” Duidelijk, toch?