Bleached - Don't You Think You've Had Enough?

Dead Oceans

Drie jaar geleden zorgde Bleached al eens voor de soundtrack bij een zomerse roadtrip. En dat doen ze nu opnieuw, al hangen er ook een paar donkere wolken boven de cabrio.

Wie brengt er nu een plaat uit op 12 juli, midden in het bouwverlof? Wel, het zijn de meisjes naar wie de bouwvakkers zouden durven fluiten, mochten we de voorbije jaren niet (en terecht) de bewustwordingsperiode van #Metoo gehad hebben. Fluiten doen de dames van Bleached trouwens gewoon zelf op Hard To Kill, één van de vier singles die dit derde album van de zussen Jessica en Jennifer Clavin al voorafgingen en die perfect voorspelden wat je op deze schijf krijgt: zonnige poppunk die er om smeekt om door opengedraaide autoraampjes te schallen.

Op ‘Don’t You Think You’ve Had Enough’ kijken de zussen terug op de periode waarin ze zelf niet van de Jackies, de Jimmy’s en de Johnny’s af konden blijven. Tegenwoordig zijn ze sober, maar de voorbije jaren hebben ze serieus roofbouw op zichzelf gepleegd. Daarover hadden ze het al in eerste single Shitty Ballet, één van de stevigste en donkerste songs van de plaat waarin ze bijna wanhopig de zin “I don’t know how to stop”, herhalen. Op het album staat deze track helemaal achteraan als vreemde eend in de bijt.

De plaat wordt afgetrapt met de onweerstaanbare knaller Heartbeat Away, meteen gevolgd door Hard To Kill, dat klinkt als iets tussen La Roux en een jonge Blondie en opgeleukt wordt door koeienbellen, handgeklap en vrolijk gefluit. Daydream - nee, geen cover van The Wallace Collection - lijkt even gas terug te nemen, maar dat is slechts schijn. Al na een paar seconden trekt de gitaar gierend op, vliegen de handclaps je om de oren en worden de haren wild losgegooid. Je lijkt vertrokken voor een zorgeloze trip, maar de titel van de plaat verried het thema al en onder al die vrolijkheid zitten dan ook hints verborgen naar een donkere periode.

In I Get What I Need geven ze toe dat ze wel eens logen om toch aan een volgend drankje te geraken en in Somebody Call 911 zitten ook kleine hulpkreten verborgen, ook al moeten de hulpdiensten niet komen voor wat je zou vermoeden. Kiss You Goodbye en het lichtjes sixties klinkende Valley To L.A. zijn een hommage aan hun geboortegrond. Jessica en Jennifer zijn echt meiden uit de vallei van San Fernando en de Californische zon zit, ondanks alles wat ze meemaakten, altijd in hun muziek. Zelfs de misstappen uit het verleden worden gevierd.

Luister maar eens naar Rebound City, vierde single uit het album en absoluut hoogtepunt. Wat een heerlijk onstuimige poprocktrack! Je maakt geen fouten, lijken de zussen te zeggen. Alles wat je overkomt, bevat een levensles, dus heb geen spijt over het leven, maar vier het met het volume op tien. Het zal nog wel even duren eer Bleached deze plaat komt voorstellen op een Europees podium, maar wij zouden hen nu al tekenen voor een zomers festival volgend jaar.