Black Lips - Sing In A World That's Falling Apart
Fire Records
Nieuw werk van de “wij doen gewoon lekker ons ding” garagepunkers Black Lips. De Atlanta-Outlaws hebben voor hun negende werk niet enkel een verdomd hedendaagse titel gekozen, maar ook het tempo wat naar beneden gehaald en meer ingezet op instrumenten als slide en piano. Ofte: ‘Sing In A World That’s Falling Apart’ knipoogt een dozijn keer richting country en rockabilly. Yippie Ya Hoo!
Allereerst ... die wereld die uit elkaar lijkt te vallen, ligt nu misschien extra aan de oppervlakte. Het is echter vooral die “sing” die op dit album ook belangrijk is. Meer dan ooit hebben de Black Lips zowel een aantal singalongs als enkele beklijvende ballades gebundeld. Een dozijn liedjes met de lach en de traan, maar vooral ook met onderliggende humor of idioterie.
Weet trouwens dat niet enkel de wereld, maar ook dit combo regelmatig uit elkaar valt. Naast frontman en gitarist Cole Alexander en rechterhand Jared Swilley (bas), jeugdvrienden die destijds van school werden gekickt wegens “subcultuur gevaarlijk”, zijn er niet veel constanten te bespeuren. Ook op dit album is afwisseling schering en inslag. En dat verklaart natuurlijk ook de mooie diversiteit.
Want deze plaat blijft niet hangen in een soort van countrypunk of speedrock ’n roll. Denk gerust ook aan een heuse retro cowboyballade met Johnny Cash gilet vestje (de hobbelende horseride song Georgia) of multivocale slapstick blues (Dishonest Man). Denk heuse Willie Nelson jankende country and western (Chainsaw) of een heuse walz of life met niet te mis verstane boodschap Live Fast Die Slow waarmee Black Lips deze vlotte plaat afsluiten. Voor elk wat wils dus. Zeker ook ook voor de Velvet Underground fan, die met een fabuleus hoogtepunt Get It On Time op wenken bediend wordt.
En dat alles ook naar goede gewoonte ook heerlijk rommelig en uitgerafeld, zo het een garagebandje betaamt. Wat onzuiver en doordrenkt met alcohol, vol onscherptes, losliggende drumvellen of eigenwijs gestemde gitaren alsof overdubs niet bestaan. Zo worden de fans van het eerste uur, die verwend werden met dikke middenvingers en maatschappelijk destructief gedrag, toch nog een beetje bediend en kunnen ze vaststellen dat volwassen worden ook zijn voordelen kan hebben.